Page 507 - kpi16531
P. 507
0 นวัตกรรมการพัฒนารายได้
ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
กรุงเทพมหานคร พ.ศ.2528 มาตรา 89-108 และ 5). พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมือง
พัทยา พ.ศ.2542 มาตรา 62-79 รวมถึงพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจ
ให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ.2542 มาตรา 16-19 อย่างไรก็ตามยังมีองค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นจำนวนมากที่ขาดความพร้อมในการจัดบริการสาธารณะที่ทำให้ไม่สามารถจัดบริการ
สาธารณะตามอำนาจหน้าที่กำหนดไว้ได้ นอกจากนี้ความเสี่ยงทางกฎหมายที่อาจเกิดขึ้นจากการ
ไม่อนุญาตให้ท้องถิ่นทำบริการสาธารณะ
แต่ในทัศนะของผู้วิจัยเห็นว่า ตราบเท่าที่ยังไม่มีการออกกฎหมายหรือแนวทางพิจารณาที่
เป็นทางการและไม่เป็นลายลักษณ์อักษร องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรนำร่องพิจารณาจัด
ทำบริการสาธารณะที่เข้าข่ายตามอำนาจหน้าที่ในกฎหมายไปเสียก่อน หรือให้ดำเนินงาน
ผ่านการถ่ายโอนงานหรือว่าจ้างกิจการเพื่อสังคมรูปแบบต่าง ๆ (โปรดดูในขั้นตอนที่สาม)
มาดำเนินงานแทน
2 ขั้นตอนที่สองเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของประเภทบริการ
สาธารณะ: การพิจารณาระดับกำไร กลุ่มเป้าหมาย และ
ลักษณะการพัฒนา
ขั้นตอนที่สองคือการวางเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของประเภทบริการสาธารณะที่เลือกใน
ขั้นตอนที่หนึ่ง ซึ่งโดยทั่วไปแล้วขั้นตอนนี้จะต้องจัดประเภทบริการว่ามีโครงการหรืองานใดบ้างที่
“กำไรเลี้ยงตนเองได้ กลุ่มเป้าหมายชัด และพัฒนาให้ถูกจุด” เพื่อให้ประเภทบริการสาธารณะที่
จะจัดสามารถเกิดประโยชน์สาธารณะและผลประโยชน์เพื่อชุมชน
หลักคิดสำหรับการพิจารณา
ขั้นตอนที่สองเราควรมีหลักการพิจารณาอยู่ 3 หลักดังนี้
1) ระดับกำไร (Level of Profit) คือ การพิจารณาถึงโครงการหรืองานใดของบริการสาธารณะ
มีระดับหรือเพดานการแสวงหากำไรมากน้อยเพียงใด โดยแบ่งเป็น 2 ระดับคือ 1). ระดับ
การแสวงหากำไรจำกัด (Profit Moderation) คือ บริการสาธารณะที่แสวงหากำไรได้จำกัด
และเน้นหารายได้ให้พอเลี้ยงตัวเองเป็นสำคัญ ซึ่งโดยมากเป็นบริการพื้นฐานที่มีอยู่และทำ
เพื่อประโยชน์สาธารณะ และ 2). ระดับการแสวงหากำไรสูงสุด (Profit Maximization) คือ
บริการสาธารณะสามารถแสวงหากำไรสูงสุดตามกลไกตลาด ซึ่งมักเป็นบริการทางเลือกหรือ
บริการเสริมเพิ่มเติมจากบริการพื้นฐานปกติที่ระดับการแสวงหากำไรจำกัด โดยที่การจัด
บริการทางเลือกต้องไม่กระทบกับการบริการพื้นฐานที่มีอยู่และประโยชน์สาธารณะ
