Page 151 - kpi10440
P. 151
คู่ มื อ ส ม า ชิ ก ส ภ า ท้ อ ง ถิ่ น
6.5 หลักในการตราข้อบัญญัติท้องถิ่น
ในการตราข้อบัญญัติท้องถิ่น องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้องยึดมั่นในหลักการ
แห่งกฎหมาย 3 ประการ ดังนี้
1) มีกฎหมายแม่บทหรือบทบัญญัติแห่งกฎหมายให้อำนาจไว้อย่างชัดเจน
การตราข้อบัญญัติท้องถิ่น ต้องมีบทกฎหมายที่มีลำดับที่สูงกว่ากฎหมาย
ระดับท้องถิ่นบัญญัติให้อำนาจไว้ เช่น พระราชบัญญัติที่จัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้อง
ถิ่นสรวมถึงกฎหมายอื่นที่ให้อำนาจแก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นออกข้อบัญญัติท้องถิ่น
เช่น พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 มาตรา 35 บัญญัติว่า “เพื่อประโยชน์ใน
การควบคุมกำกับกิจการตลาดให้ราชการส่วนท้องถิ่นมีอำนาจข้อกำหนดของท้องถิ่น”
2) ตราข้อบัญญัติท้องถิ่นตามกรอบแห่งบทบัญญัติของกฎหมายที่ให้อำนาจ
ไว้
การออกข้อบัญญัติท้องถิ่นไม่สามารถออกข้อบัญญัติได้เกินกว่าที่กฎหมาย
แม่บทหรือบทบัญญัติให้อำนาจไว้ เช่น กฎหมายกำหนดให้ออกข้อบัญญัติท้องถิ่น ว่าด้วย
อัตราค่าธรรมเนียม ตามที่กำหนดในกฎกระทรวง ท้องถิ่นจะตราข้อบัญญัติอัตรา
ค่าธรรมเนียมโดยจะกำหนดอัตราที่เกินกว่าอัตราในกฎกระทรวงไม่ได้ หากกระทำลงไป
ข้อบัญญัติของท้องถิ่นฉบับนั้นก็ไม่มีผลบังคับใช้
3) ตราข้อบัญญัติท้องถิ่นตามขั้นตอนและกระบวนการที่กฎหมายกำหนด
การตราข้อบัญญัติท้องถิ่น จะต้องดำเนินการตามขั้นตอนและกระบวนการที่
กำหนดเท่านั้น เช่น การตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด ต้องผ่านความเห็นชอบ
จากสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด และผู้ว่าราชการจังหวัดก่อนแล้วจึงประกาศใช้ได้
หากไม่เป์นไปตามขั้นตอนนี้ข้อบัญญัติท้องถิ่นนั้นก็จะไม่มีผลบังคับใช้ เป็นต้น
1 สถาบันพระปกเกล้า
