Page 31 - kpiebook67019
P. 31
30 การจัดการความขัดแย้งด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท กรณีชุมชนสันติสุขบ้านทับทิมสยาม 07
ตำาบลบักดอง อำาเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ
เมื่อเกิดความขัดแย้งขึ้น เรามีวิธีจัดการความขัดแย้งได้หลายวิธี
เช่น การฟ้องร้องต่อศาลยุติธรรม ใช้กระบวนการอนุญาโตตุลาการ
การชุมนุมเรียกร้อง การสานเสวนา การเจรจากันเอง การไกล่เกลี่ยโดยคนกลาง
แม้กระทั่งการใช้ความรุนแรง การไกล่เกลี่ยโดยคนกลางเป็นวิธีการหนึ่ง
ที่ผู้เกี่ยวข้องได้เข้ามามีส่วนร่วมเป็นอย่างมาก สำาหรับนิยามความหมายของ
การไกล่เกลี่ยโดยคนกลางอธิบายได้ใน 3 ความหมาย 1) การไม่เน้นผลลัพธ์
ที่ได้และเน้นที่การดำาเนินการแทรกแซง แต่คนกลางไม่ใช่คนตัดสินชี้ขาด
เป็นเพียงผู้อำานวยการประชุม 2) การเน้นความเป็นกลางและไม่ลำาเอียง
3) การยอมรับในตัวคนกลางซึ่งมีความสำาคัญมากในการดำาเนินการ
กระบวนการจัดการความขัดแย้งอย่างต่อเนื่อง
การเจรจา (negotiation) และการไกล่เกลี่ยโดยคนกลาง
(mediation) เป็นเครื่องมือที่สำาคัญในการจัดการกับความขัดแย้ง
และความรุนแรงที่เกิดขึ้นด้วยกระบวนการพูดคุยกันอย่างเป็นระบบ
มีขั้นตอนมีศิลปะในการพูดคุยกันภายใต้บรรยากาศที่เอื้ออำานวยให้เกิด
มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมให้คนที่ขัดแย้งกันสามารถมาเผชิญหน้ากันได้
เมื่อถึงจุดหรือสถานการณ์ที่เหมาะสม และเป็นการพูดคุยที่เป็นการไกล่เกลี่ย
ไม่เกลี้ยกล่อม ตะล่อม ข่มขู่ และบังคับ แต่เป็นกระบวนการของความสมัครใจ
และเกิดการยอมรับจากคู่กรณี เป็นการพูดคุยที่บรรลุเป้าหมายทั้ง 3 มุม
ที่ควรจะเป็น กล่าวคือ บรรลุเป้าหมาย (เนื้อหา) ที่ชัดเจนร่วมกัน มีกระบวนการ
ที่ยอมรับร่วมกัน และเกิดสัมพันธภาพต่อกันอย่างยั่งยืนและต่อเนื่อง
สัมพันธภาพอย่างยั่งยืนมีความสำาคัญมิใช่การเน้นแต่เพียงการทำาบันทึก
ข้อตกลงแต่ละเลยความสัมพันธ์อันดีต่อกันมิเช่นนั้นก็จะประสบปัญหา
ดังที่ ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ (2546) กล่าวว่า “สนธิสัญญาสันติภาพหรือข้อตกลง
สันติภาพนั้น มิได้เป็นการแก้ไขปัญหา หากเป็นเพียง “แช่เย็น” ความขัดแย้ง
ไว้ชั่วคราวเพื่อให้เกิดโอกาสในการเจรจาหาลู่ทางแก้ไขปัญหาอื่นๆ ต่อไป”
inside_ .indd 30 26/10/2566 10:54:09
