Page 18 - kpiebook67014
P. 18

2.6.3 การพัฒนาคุณภาพสังคมด้วยทุนทางวัฒนธรรม
                     ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ (2565) ได้ท าการวิจัยธรรมาภิบาลในการพัฒนาคุณภาพสังคม ด้วยศิลปะชุมชน

              ละงู จังหวัดสตูล โดยคณะผู้วิจัยจัดท ากระบวนการมีส่วนร่วมกับประชาชนในพื้นที่เพื่อคิดค้นกิจกรรมหรือโครงการ
              ในการพัฒนาคุณภาพสังคม หนึ่งในกิจกรรมที่เกิดจากกระบวนการได้แก่ การด าเนิินกิจกรรมศิิลปะชุมชน ที่มีการ
              ก าหนดจุิดวาดภาพในพื้นที่จ านวน 6 จุิด รวม 26 ภาพแล้วน าไปสู่ความมั่นคงทางเศรษฐกิจสังคม ความสมานฉันท์
              การเป็นสมาชิกทางสังคม การเสริมสร้างพลังทางสังคม โดยมีปัจจัยส าเร็จที่เกี่ยวข้องกับทุนวัฒนธรรม ทุนทาง

              สังคม และความเป็นพลเมือง ได้แก่ ตัวกิจกรรมมาจากความต้องการของคนในพื้นที่ รูปแบบของภาพศิลปะหรือ
              ภาพเกิดจากความคิดเห็นและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนที่ต้องการดึงเอกลักษณ์ของตนมาน าเสนอผ่านรูปวาด
              บนผนังตามจุดต่าง ๆ ในพื้นที่ มีความร่วมแรงร่วมใจทั้งด้านงบประมาณ อุปกรณ์วาดภาพ และก าลังคนที่จะช่วย
              ให้กิจกรรมส าเร็จ แสดงให้เห็นว่ามีทุนทางสังคมและวัฒนธรรมที่ดี นอกจากนี้ การด าเนินกิจกรรมจนประสบ

              ความส าเร็จเพราะมีการสื่อสารและสร้างเครือข่าย โดยมีการประชาสัมพันธ์กิจกรรมเพื่อให้ทุกคนเข้ามามีส่วนร่วม
              ตามความถนัด
                     2.6.4 การจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาเมืองในเขตเทศบาลนครสงขลา
                     งานศึกษาของเปรมชัย จันทร์จ าปา (2559) ได้ศึกษาการจัดการทุนทางวัฒนธรรมของภาคส่วนต่าง ๆ ใน

              เทศบาลนครสงขลา ทั้งภาครัฐ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และภาคประชาชนที่ส่งผลต่อการพัฒนาเมือง ผล
              การศึกษาพบว่า องค์ประกอบของการจัดการทุนทางวัฒนธรรมทั้ง 4 ด้าน อันได้แก่ ทุนวัฒนธรรมของเมือง พันธะ
              การลงทุนของหน่วยงานต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ทัศนคติของประชาชนและผู้ที่เกี่ยวข้องและการมีส่วนร่วมของ

              ประชาชนต่อการจัดการทุนทางวัฒนธรรม และประเด็นลักษณะการจัดการทุนทางวัฒนธรรม ล้วนส่งผลให้
              ประชาชนเมืองสงขลามีความตื่นตัวในเรื่องการจัดการทุนทางวัฒนธรรมอย่างมาก ซึ่งองค์ประกอบที่ส าคัญที่สุดก็
              คือ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการทุนทางวัฒนธรรม โดยจะเห็นได้จากกลุ่มภาคประชาสังคมที่มี
              บทบาทอย่างส าคัญในการจัดการทุนทางวัฒนธรรมของเมืองร่วมกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และถือเป็น
              จุดเริ่มต้นของการขับเคลื่อนองค์ประกอบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมด้านอื่น ๆ ให้ประสบผลส าเร็จตามไปด้วย


                     จากการทบทวนแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ซึ่งได้แก่ แนวคิดความมั่นคงทางสังคม (social security)
              แนวคิดทุนทางวัฒนธรรม (cultural capital) แนวคิดภูมิคุ้มกันทางสังคม (Social immunity) แนวคิดคุณภาพ

              สังคม (social quality) แนวคิดความเป็นพลเมือง (citizenship) ตลอดจนงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง น าไปสู่การก าหนด
              กรอบการศึกษา กล่าวคือ การเสริมสร้างความมั่นคงทางสังคมเป็นการสร้างความรู้สึกถึงความมั่นคงปลอดภัยใน
              ชีวิต สามารถรับมือกับภัยคุกคามที่อาจจะส่งผลในอนาคตหรือความขาดแคลนที่อาจเกิดขึ้น ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อ
              ความมั่นคงในสถานะความเป็นอยู่ เช่น เมืองเชียงคานที่ก าลังเผชิญความท้าทายจากการเปลี่ยนแปลงในฐานะเมือง

              ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ฉะนั้น จึงจ าเป็นต้องสร้างกลไกป้องกันสังคมขึ้นเพื่อให้สามารถรับมือกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น
              เพื่อท าให้สังคมเกิดการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคม (social immunity) ด้วยการใช้วัคซีนทางสังคม (social
              vaccine) ซึ่งเปรียบสังคมเป็นร่างกายมนุษย์ การฉีดวัคซีนทางสังคมจึงเป็นไปเพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้กับสังคม
              โดยการศึกษาวิจัยนี้ จะใช้ทุนทางวัฒนธรรม (cultural capital) ของพื้นที่กรณีศึกษา น าไปต่อยอดและสร้าง

              กิจกรรมการมีส่วนร่วมในการพัฒนาทุนทางวัฒนธรรม เป็นวัคซีนทางสังคมนั่นเอง











                                                          - 15 -
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23