Page 16 - kpiebook67002

ในทุกระบบการเมืองไม่เคยพบผู้น าของประเทศ ไม่เคยเห็นการท างานของรัฐสภา มีค าถามว่าคนเหล่านี้ได้รับ

ข่าวสารทางการเมือง หรือมีความคิดหรือทัศนคติเกี่ยวกับนักการเมืองหรือสถาบันทางการเมืองอย่างไรบ้าง
ซึ่งค าตอบที่ได้ คือประชาชนอาศัยข่าวสารจากช่องทางการสื่อสาร โดยมีสื่อมวลชนท าหน้าที่เป็น “ตัวกลาง”

(Mediators) ระหว่างรัฐบาลกับประชาชน ดังนั้นเพื่อให้การสื่อสารระหว่างประชาชนกับรัฐบาลมีประสิทธิภาพ

มากขึ้นนั้น จ าเป็นต้องอาศัยช่องทางการสื่อสารที่มีคุณภาพ เพราะการสื่อสารทางการเมืองตามแนวคิดของ
Denton และ Woodward ว่าลักษณะส าคัญของการสื่อสารทางการเมืองว่าผู้ส่งสารมีเจตนาที่จะมีอิทธิพลต่อ

สภาพแวดล้อมทางการเมือง การสื่อสารทุกรูปแบบที่ด าเนินการโดยนักการเมืองหรือสถาบันทางการเมืองโดยมี
6
วัตถุประสงค์ที่จะบรรลุเป้าหมายที่ก าหนด ภารกิจของสื่อของรัฐที่มีต่อสังคม จะต้องมีความรับผิดชอบในเรื่อง
ของจรรยาบรรณ และต้องค านึงถึงกฎหมาย เพราะรัฐธรรมนูญได้บัญญัติถึงการคุ้มครองสื่อ ไม่ว่าจะเป็นสื่อ
ของรัฐ หรือเอกชน

ส าหรับการสื่อสารทางการเมืองในระดับชาติ เป็นการสื่อสารของผู้ส่งสาร หรือผู้แสดงบทบาททาง
การเมือง ได้แก่ รัฐบาล หน่วยงานภาครัฐ รัฐสภาในฐานะหน่วยงานภาครัฐ จึงต้องมีการสื่อสารผ่านช่อง

ทางการสื่อสารต่าง ๆ ไปสู่สาธารณชน โดยมุ่งหมายให้สาธารณชนในประเทศรับรู้ ยอมรับและเปลี่ยนแปลง

บางอย่างตามเจตจ านงของตน เช่น เพื่อสร้างการรับรู้ และเกิดความเข้าใจอันดี เพื่อสร้างภาพลักษณ์และเกิด
ทัศนคติที่ดี เพื่อให้ได้รับการยอมรับและสนับสนุนจากสาธารณชน เพื่อชักจูงให้ประชาชนมีส่วนร่วมใน

กระบวนการทางการเมือง อันส่งผลให้กระบวนการทางการเมืองด าเนินต่อไปได้ ด้วยเหตุนี้รัฐสภาจึงจ าเป็นต้อง
มีการสื่อสารกับประชาชนอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ประชาชนรับทราบและเข้าใจกระบวนการท างานของรัฐบาล

ชี้แจงข้อเท็จจริงให้ข้อมูลเกี่ยวกับบริการสาธารณะเพื่อสร้างความรู้ ความเข้าใจ และให้ความร่วมมือ

ขณะเดียวกันรัฐสภาจ าเป็นต้องรับฟังการสื่อสารจากประชาชนด้วย โดยรับฟังความต้องการข้อเรียกร้องใน
ประเด็นสาธารณะที่ต้องการให้รัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแก้ไข รับข้อท้วงติงที่มีต่อการด าเนินงานของรัฐ

จากประชาชน และสื่อสารแนวทางแก้ปัญหาให้กับประชาชนรับทราบต่อไป

การสื่อสารต้องมีการใช้รูปแบบที่หลากหลาย ผ่านช่องทางการสื่อสารที่ท าให้เข้าถึงมวลชนทั้งประเทศ

ได้มากที่สุด โดยมี 4 ช่องทาง ได้แก่ 1) การใช้สื่อมวลชนของรัฐ 2) การใช้สื่อบุคคล 3) การใช้สื่อของเอกชน
และ 4) การใช้สื่ออินเทอร์เน็ต ช่องทางการสื่อสาร (Channel) หรือ สื่อ (Media) ความหมายของสื่อ

แปลมาจากค าว่า medium หรือ media เป็นภาษาละติน แปลว่า กลาง อยู่ตรงกลาง สิ่งที่อยู่ตรงกลาง

จนมีการวิเคราะห์ศึกษาและพัฒนาจนมีความหมายเป็นศัพท์เทคนิคหรือศัพท์เฉพาะที่มีความส าคัญยิ่ง
ทั้งนี้เพราะสื่อกลายเป็นองค์ประกอบส าคัญในการสื่อสารทุกรูปแบบและทุกประเภท ดังนั้นช่องทางการสื่อสาร

จึงหมายถึง ช่องทางต่าง ๆ ที่ใช้ในการติดต่อสื่อสาร ประกอบด้วยส่วนส าคัญ 5 ส่วน ได้แก่ การเห็น การได้ยิน
การได้กลิ่น การสัมผัส และการรับรู้รส จากการศึกษาของเบอร์โล (Berlo) ได้นิยามว่า ช่องทางการสื่อสาร คือ

ตัวกลางที่ช่วยในการน าส่งสารจากผู้ส่งสารไปยังผู้รับสาร ช่องทางเปรียบเหมือนทางหรือพาหะระหว่างผู้ร่วม

6 เสถียร เชยประทับ, การสื่อสาร การเมืองและประชาธิปไตยในสังคมพัฒนาแล้ว (กรุงเทพ ฯ : ส านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, 2551), น. 20-23.

15