Page 28 - kpiebook66025
P. 28
28 การรวมกลุ่มในรัฐสภาเพื่อกิจกรรมทางการเมืองของรัฐสภาอินโดนิเซีย
6
การเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน นอกจากการแก้ไขในเรื่องการได้มาซึ่งประธานาธิบดี
แล้วนั้น ยังมีการปรับแก้ไขเปลี่ยนแปลงรูปแบบของฝ่ายนิติบัญญัติจากระบบสภาเดี่ยว
ที่มาจากการแต่งตั้งสมาชิกโดยรัฐบาล ไปสู่การเป็นระบบสภาที่ประกอบด้วย
7
สภาผู้แทนราษฎร (DPR) สภาผู้แทนส่วนภูมิภาค (DPD) จะเห็นได้ว่าการเปลี่ยนแปลง
ดังกล่าวของอินโดนีเซียเป็นการหวนกลับไปสมาทานระบอบประชาธิปไตยมาใช้
ในการปกครองประเทศอีกครั้ง นอกจากนี้ยังมีผลพวงหนึ่งที่ส�าคัญของกระแสปฏิรูป
ในอินโดนีเซีย คือการกระจายอ�านาจออกจากศูนย์กลางและการจัดให้มีการปกครองระดับ
ท้องถิ่นอย่างจริงจัง อันเป็นการปูทางไปสู่การเป็นประชาธิปไตยโดยตรงจากประชาชน
ส�าหรับบริบทการเมืองในปัจจุบัน อินโดนีเซียมีการจัดรูปแบบการปกครอง
ในแบบรัฐเดี่ยว (unitary state) มีการปกครองในระบอบประชาธิปไตย มีประธานาธิบดี
เป็นทั้งประมุขของประเทศ และประมุขของฝ่ายบริหาร โดยประธานาธิบดีมาจากการเลือกตั้ง
โดยตรงจากประชาชน ด�ารงต�าแหน่งวาระละ 5 ปีได้ 2 วาระ ในแง่ของพรรคการเมือง
มีพรรคการเมืองหลายพรรคที่โดดเด่นและมีบทบาทในการบริหารประเทศ จะเห็นได้ว่า
อินโดนีเซียมีความพยายามที่จะปรับโครงสร้างทางการเมือง ลดบทบาทของกองทัพ
ลดบทบาทของสภาที่ปรึกษาประชาชนที่มาจากการแต่งตั้ง และเพิ่มบทบาทของรัฐสภา
ที่สมาชิกมาจากการเลือกตั้งให้มากขึ้น เพื่อท�าหน้าที่ตรวจสอบและถ่วงดุลอ�านาจของ
ฝ่ายบริหารให้เกิดความสมดุลของทั้งสองฝ่าย (checks and balances)
จากประวัติศาสตร์เส้นทางประชาธิปไตยของอินโดนีเซียนั้น สามารถกล่าว
ได้ว่าอินโดนีเซียเคยมีประสบการณ์ความไร้เสถียรภาพของระบบการเมืองระหว่าง
ที่มีการทดลองใช้การปกครองแบบรัฐสภาในช่วงทศวรรษ 1950 ภายใต้การน�าของ
ประธานาธิบดีสุการ์โน แต่เมื่อก้าวเข้าสู่ยุคประธานาธิบดีสุฮาร์โตมีการให้อ�านาจแก่
สภาที่ปรึกษาประชาชนหรือรัฐสภาในการเลือกประธานาธิบดี โดยสภาที่ปรึกษา
ประชาชนส่วนหนึ่งมาจากการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีและสมาชิกอีกส่วนหนึ่ง
ก็มาจากพรรคการเมืองที่อยู่ภายใต้ก�ากับของรัฐบาล เป็นการแสดงให้เห็นถึงอ�านาจของ
ฝ่ายบริหารที่อยู่เหนืออ�านาจฝ่ายนิติบัญญัติ และอ�านาจตุลาการ ทว่าความเปลี่ยนแปลง
6 ภานุวัฒน์ พันธุ์ประเสริฐ, ระบบการปกครองท้องถิ่น ประเทศสมาชิกประชาคมอาเซียน
สาธารณรัฐอินโดนีเซีย (กรุงเทพ ฯ : สถาบันพระปกเกล้า, 2556), น.19.
7 สิริพรรณ นกสวน สวัสดี, การเปลี่ยนผ่านไปสู่ประชาธิปไตยเปรียบเทียบ, น.76 - 77.
