Page 32 - kpiebook66025
P. 32
32 การรวมกลุ่มในรัฐสภาเพื่อกิจกรรมทางการเมืองของรัฐสภาอินโดนิเซีย
จากข้อก�าหนดตามรัฐธรรมนูญปี 1945 นั้น สามารถจัดแบ่งโครงสร้างอ�านาจ
ทางการเมืองออกเป็น 3 ฝ่าย คือ ฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายบริหาร และฝ่ายตุลาการ
โดยมีรายละเอียดดังนี้
ฝ่ายนิติบัญญัติ
1) สภำที่ปรึกษำประชำชน (Majelis Permusyawaratan Rakyat หรือ
The People’s Consultative Assemble หรือ MPR) หรือ รัฐสภาอินโดนีเซีย
จ�านวนสมาชิก 711 คน ประกอบด้วย สภาผู้แทนราษฎร (DPR) และสภาผู้แทนภูมิภาค
(DPD) โดยปกติทั้งสองสภาจะแยกกันปฏิบัติหน้าที่ แต่เมื่อสภาผู้แทนราษฎรและ
สภาผู้แทนภูมิภาคมีการประชุมร่วมกันจะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ในนามสภาที่ปรึกษา
ประชาชน ในยุคสุฮาร์โตสภาที่ปรึกษาประชาชนมีบทบาทสูงมาก เป็นสถาบันทาง
การเมืองที่มีอ�านาจสูงสุดของรัฐ จนกระทั่งปี 2004 มีการปฏิรูปโครงสร้างทางการเมือง
ของอินโดนีเซีย ท�าให้สภาที่ปรึกษาประชาชนถูกลดบทบาทลง
สภาที่ปรึกษาประชาชนเป็นหนึ่งในสถาบันของรัฐในระบอบการเมือง
การปกครองของอินโดนีเซีย โดยสมาชิกมาจากการเลือกตั้งทั้งหมด ก่อนหน้าการปฏิรูป
ทางการเมืองสภาที่ปรึกษาประชาชนเป็นสถาบันที่มีอ�านาจสูงสุดของชาติในฐานะ
ผู้ใช้อ�านาจอธิปไตยของประชาชนประกอบด้วยสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ตัวแทน
จากภูมิภาค และตัวแทนจากกลุ่มกอลคาร์ (Golongan Karya) จากการที่ในยุคสุฮาร์โต
สภาที่ปรึกษาประชาชนมีบทบาทสูงมาก เป็นสถาบันทางการเมืองที่มีอ�านาจสูงสุด
ของรัฐท�าให้มีสมาชิกมากกว่า 1,000 คน แต่ภายหลังการปฏิรูปการเมืองตั้งแต่ปี 2004
เป็นต้นมา หน้าที่ของสภาที่ปรึกษาประชาชนก็ถูกลดบทบาทลง วาระการด�ารงต�าแหน่ง
ของสมาชิกสภาที่ปรึกษาประชาชนและสิ้นสุดวาระเมื่อสมาชิกสภาที่ปรึกษาประชาชนใหม่
กล่าวค�าปฏิญาณตนเข้ารับต�าแหน่ง การประชุมสภาที่ปรึกษาประชาชนจะต้องมี
อย่างน้อย 1 ครั้งในรอบระยะเวลา 5 ปี
อ�ำนำจหน้ำที่ของสภำที่ปรึกษำประชำชน ได้แก่
1) การท�าพิธีสาบานตนให้แก่ประธานาธิบดี และรองประธานาธิบดีที่มาจาก
การเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน
