Page 132 - kpiebook65072

131

กับรัฐ หรือเอกชนอื่น ๆ 242

4.1.2 การไม่อาจอ้างเหตุเพื่อเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามพันธกรณี

โดยหลักแล้ว อนุสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนหลายฉบับมีบทบัญญัติ
ที่เปิดช่องให้รัฐภาคีสามารถอ้างพฤติการณ์พิเศษบางประการเพื่อเลี่ยงไม่ปฏิบัติ
ตามพันธกรณีด้านสิทธิมนุษยชนได้ หรือที่เรียกว่า “derogation” แต่การเลี่ยง

ไม่ปฏิบัติตามพันธกรณีดังกล่าว จะต้องเข้าเงื่อนไขที่ว่า 1) เป็นพฤติการณ์ที่
อนุสัญญายอมรับให้สามารถเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามพันธกรณีได้ และ 2) เป็นพันธกรณี

ที่อนุสัญญาระบุให้สามารถเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามพันธกรณีได้

ในกรณีการทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหาย อนุสัญญา

ทั้ง 2 ฉบับ กำาหนดตรงกันว่าสิทธิที่จะไม่ถูกทรมานและสิทธิที่จะไม่ถูกกระทำา
ให้สูญหายเป็นสิทธิสมบูรณ์ (Absolute Right) ซึ่งสอดคล้องกับแนวทาง
243
ที่ปรากฏในอนุสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนอื่น ๆ ด้วย เช่น กติกา ICCPR
244
และอนุสัญญาสิทธิมนุษยชนแห่งยุโรป ดังนั้น พันธกรณีในการคุ้มครองสิทธิ
245
ทั้ง 2 ประเภทนี้จึงเป็นพันธกรณีที่ไม่อาจอ้างเหตุเพื่อเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามได้

โดยเหตุเช่นว่าที่ปรากฏในอนุสัญญาทั้ง 2 ฉบับนั้น สามารถแบ่งออกพิจารณา
ได้ 2 ประเภท คือ เหตุอันเกิดจากพฤติการณ์พิเศษ และเหตุอันเกิดจากคำาสั่ง
ผู้บังคับบัญชาหรือจากทางการ

242 Kirsten Anderson, “How Effective is the International Convention for the
Protection of All Persons from Enforced Disappearance Likely to be in Holding
Individuals Responsible for Acts of Enforced Disappearance?,” in Melbourne
Journal of International Law Vol. 7/2 (2006), p. 274.
243 Supra Note 18, p. 99.
244 Supra Note 11, ICCPR, Art. 4.
245 Supra Note 110, ECHR, Art. 15.

inside_ .indd 131 14/9/2565 11:15:04