Page 168 - kpiebook65071
P. 168
167
บทที่ 4
วิเครำะห์มำตรกำรทำงกฎหมำย
ของประเทศไทยเกี่ยวกับ
สิทธิที่จะถูกลืมและแนวทำงแก้ไข
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ประการสำาคัญ คือ เพื่อศึกษาการบัญญัติ
เกี่ยวกับสิทธิที่จะถูกลืมในกฎหมายไทยว่ามีความครอบคลุมเพียงใด และ
มีหลักเกณฑ์ตลอดจนแนวทางในการบังคับใช้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ จึงมีความจำาเป็น
ที่จะต้องทำาการ “ประเมิน” ตัวบทกฎหมายตามมาตรา 33 และ 37 (3) ของ
พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 ว่ามี “ความครอบคลุม”
เพียงใด การศึกษาในบทที่ 2 และบทที่ 3 แสดงให้เห็นว่า กฎหมายที่จะทำา
หน้าที่คุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมนั้นมีเนื้อหาและองค์ประกอบหลายประการ อีกทั้ง
ยังต้องมีความพร้อมที่จะเผชิญกับลักษณะของการแสดงผลและการเข้าถึง
ข้อมูลในปัจจุบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้าถึงและการแสดงผลข้อมูลผ่านระบบ
ออนไลน์และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ ซึ่งงานวิจัยนี้เลือกที่จะทำาการประเมิน
ดังกล่าวโดยอาศัยวิธีการศึกษาและวิเคราะห์กฎหมายในเชิงเปรียบเทียบ กล่าวคือ
