Page 163 - kpiebook65071

162 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ประการที่สอง การเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลโดยหน่วยงาน

ถือเป็นเรื่องจำาเป็นต่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายหรือวัตถุประสงค์ธุรกิจอื่น ๆ
รวมไปถึงกรณีที่ (1) ข้อมูลส่วนบุคคลนั้นจำาเป็นต่อการฟ้องร้องดำาเนินคดี

(Legal Action) ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยงานที่กำาลังดำาเนินอยู่ (2) การเก็บข้อมูล
ส่วนบุคคลนั้นจำาเป็นเพื่อปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมายที่ใช้บังคับ กฎระเบียบ
มาตรฐานเรื่องการเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลระหว่างประเทศ ภูมิภาค หรือ

ความตกลง (Bilateral) อื่น ๆ ที่หน่วยงานมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม และ
(3) ข้อมูลส่วนบุคคลที่หน่วยงานจำาต้องใช้เพื่อการปฏิบัติงานด้านธุรกิจ

เช่น การจัดทำารายงานประจำาปี หรือแผนคาดการณ์การดำาเนินงาน 260

โดยที่หน่วยงานอาจมีการจัดทำาหรือกำาหนดกรอบเวลาในการเก็บ
รักษาข้อมูลภายในหน่วยงานของตนได้ แต่ต้องเป็นระยะเวลาที่สอดคล้องกับ
ระยะเวลาที่ควรเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลด้วย ทั้งนี้ หน่วยงานอาจใช้นโยบาย

ด้านระยะเวลาการเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลกับประเภทหรือกลุ่มของข้อมูล
ส่วนบุคคลบางประเภทได้ด้วย โดยหน่วยงานอาจยุติการเก็บรักษาเอกสาร

ที่มีข้อมูลส่วนบุคคลเมื่อหน่วยงาน หรือตัวแทนหรือตัวกลางด้านข้อมูล (Data
Intermediaries) ของหน่วยงานนั้น ไม่อาจเข้าถึงข้อมูลส่วนบุคคลที่ตัวแทน
หรือตัวกลางมีอยู่อีกต่อไปด้วยวิธีการตามกรณีตัวอย่าง ดังนี้ (1) อาจคืนเอกสาร

ที่มีข้อมูลส่วนบุคคลกลับไปยังเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล (2) ส่งเอกสารนั้น
ไปยังบุคคลอื่นตามคำาสั่งของเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล (3) ทำาลายเอกสาร

เช่น โดยการใช้เครื่องทำาลายเอกสาร หรือทำาลายทิ้งด้วยวิธีการที่เหมาะสม
หรือ (4) ทำาให้ข้อมูลส่วนบุคคลนั้น ๆ เป็นนิรนาม 261

260 Ibid.
261 Ibid, para 16.10.