Page 159 - kpiebook65071
P. 159
158 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ด้วยเหตุนี้ ผู้ร้องได้ยื่นคำาร้องไปยังศาลเพื่อเรียกร้องการชดใช้เยียวยา
(Issuance of a Writ of Habeas Data) โดยอ้างว่าการตั้งค่าความเป็น
ส่วนบุคคลของบัญชีเฟสบุ๊คของนักเรียนนั้นถูกตั้งค่าให้เป็น “เฉพาะเพื่อน”
(Friends Only) เท่านั้น ดังนั้น จึงถือได้ว่ายังมีความคาดหวังที่เหมาะสมถึง
ความต้องการความเป็นส่วนบุคคลอยู่ ความเป็นส่วนบุคคลดังกล่าวจึงควร
จำาต้องถูกเคารพ อีกทั้งรูปถ่ายที่สามารถเข้าถึงได้นั้นเป็นของผู้ร้องทั้งสอง
ดังนั้น จึงไม่สามารถถูกใช้หรือทำาซำ้าโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ร้อง
การที่ครูที่ได้ตรวจพบรูปภาพดังกล่าวในตอนแรกนั้นแล้วทำาการบันทึกรูปถ่าย
ที่ปรากฏผู้ร้องทั้งสองเป็นสำาเนาดิจิทัลนั้น เป็นการฝ่าฝืนสิทธิของผู้ร้องทั้งสอง
อีกทั้งต่อมายังนำาเอารูปถ่ายดังกล่าวไปแสดงต่อบุคคลอื่นได้รับรู้ และรูปถ่าย
ดังกล่าวยังได้ถูกทำาซำ้าและเผยแพร่อย่างชัดแจ้งโดยผู้ถูกร้องไปทั่วในโรงเรียน
ที่ผู้ร้องทั้งสองศึกษาอยู่ 254
อย่างไรก็ตาม ศาลในคดีนี้ได้ตัดสินว่าผู้ร้องทั้งสองไม่สามารถ
แสดงให้เห็นถึงการมีอยู่ของการฝ่าฝืนโดยแท้จริงหรือการฝ่าฝืนที่ถูกคุกคาม
ของสิทธิในความเป็นส่วนบุคคลของผู้เยาว์แต่อย่างใด ซึ่งถือเป็นหนึ่ง
ในเงื่อนไขของการชดใช้ เยียวความเสียหายที่เกิดขึ้น อีกทั้ง การที่รูปถ่ายนั้นได้
ถูกอัพโหลดลงบนเฟสบุ๊คโดยปราศจากการจำากัดบุคคลที่อาจมองเห็นรูปถ่ายได้
มีลักษณะของการที่ความส่วนเป็นส่วนบุคคลนั้นไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว อีกทั้ง
การที่โรงเรียนทำาการรวบรวมและเผยแพร่รูปถ่ายดังกล่าวเป็นไปเพื่อการปฏิบัติ
ตามนโยบายและกฎระเบียบภายในโรงเรียน และได้ตัดสินว่าผู้ใช้งานอินเทอร์เน็ต
จำาต้องทำาการตรวจสอบกิจกรรมออนไลน์ของตนเองและต้องไม่ละเลย
ในการปกป้องสิทธิของตนเอง โดยศาลระบุว่าความยุติธรรมนั้นย่อมสนับสนุน
254 Ibid.
