Page 154 - kpiebook65071

153

อย่างไรก็ตาม AAB ได้ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับเนื้อหาของสิทธิที่จะ

ถูกลืมใน HK PDPO 1996 ว่า “สิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)” นั้น
ยังไม่ถูกยอมรับใน HK PDPO 1996 แม้ว่ามาตรา 26 จะกล่าวถึงการลบข้อมูล
แต่สิทธิในการขอให้มีการลบข้อมูลเป็นคนละสิทธิกับสิทธิที่จะถูกลืมและ

มีความเป็นอิสระจากกัน และในปัจจุบันยังไม่มีสิทธิที่จะถูกลืมในฮ่องกง 244

โดยสรุป เมื่อพิจารณาตัวบทกฎหมายของ HK PDPO 1996 แล้ว

สามารถกล่าวได้ว่าการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมของฮ่องนั้นมีลักษณะคล้ายคลึง
กับกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของประเทศอื่น ๆ กล่าวคือ การทำาให้
มีการ “ลบ” ข้อมูลส่วนบุคคลเมื่อหมดความจำาเป็นที่จะต้องประมวลผล

ตามวัตถุประสงค์ อย่างไรก็ตาม ตัวบทกฎหมายของ HK PDPO 1996 นั้น
มิได้กำาหนดไว้เพียงหน้าที่ในการลบข้อมูลส่วนบุคคลเท่านั้น หากแต่กำาหนด

ให้ผู้ใช้ข้อมูลต้องดำาเนินการใด ๆ ตามที่จำาเป็นเพื่อลบข้อมูลส่วนบุคคล
ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการลบข้อมูลส่วนบุคคลนั้นมีลักษณะเป็นกระบวนการ
ที่จำาเป็นต้องอาศัยขั้นตอนในทางปฏิบัติหลายขั้นตอน เพื่อให้การดำาเนินเกี่ยวกับ

การลบข้อมูลมีความเป็นไปได้ HK PDPC จึงได้ออกแนวปฏิบัติในการลบข้อมูล
ส่วนบุคคลและการทำาข้อมูลนิรนามโดยขยายรายละเอียดต่าง ๆ เช่น แนวทาง

ในการลบข้อมูลทั้งในเชิงอิเล็กทรอนิกส์และเชิงกายภาพ

ความท้าทายในการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมในฮ่องกงนั้นถูกแสดง
อย่างชัดเจนใน David Webb Case และ X v Privacy Commissioner for

Personal Data (Administistrative Appeal No. 15/2019) จะเห็นได้ว่า
เหตุผลในการปฏิเสธไม่ลบข้อมูลระหว่างตัวเจ้าของฐานข้อมูลและผู้ให้บริการ

ระบบสืบค้นข้อมูลออนไลน์นั้นอาจมีความแตกต่างกัน ศาลอาจมีเหตุผล
ในการไม่ลบข้อมูลเพื่อประโยชน์ในการอ้างอิงบรรทัดฐานคำาวินิจฉัย ในขณะที่
ผู้ให้บริการเว็บไซต์ไม่อาจอ้างเหตุดังกล่าวได้ (David Webb case) ในขณะที่

244 Ibid, para 91.