Page 276 - kpiebook65057

ไทยเนื่องจากทำให้ประเทศไทยเปลี่ยนสถานภาพการเมืองจากการมีทหารขึ้นมา
ปกครอง และนำไปสู่การยุติบทบาทของคณะราษฎรรวมถึงพลังประชาธิปไตยที่กำลัง
เติบโต (ลิขิต ธีรเวคิน, 2554)

ในช่วงเวลาก่อนการรัฐประหาร กลุ่มอนุรักษ์-กษัตริย์นิยม และพรรค
ประชาธิปัตย์ซึ่งเป็นปรปักษ์ทางการเมืองได้ดำเนินการกล่าวหาโจมตีรัฐบาลของปรีดี
และรัฐบาลของ พล.ร.ต. ถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ เหตุผลที่คณะรัฐประหารนำมาอ้าง

ได้แก่ ความเดือดร้อนของประชาชนจากการขาดแคลนข้าวบริโภค การที่รัฐบาลไม่
สามารถแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจหลังสงครามโลกครั้งที่สอง การบริหารงานของรัฐบาล

ที่ไม่มีประสิทธิภาพ การฉ้อราษฎร์บังหลวง การเป็นคอมมิวนิสต์ การไม่สามารถ
คลี่คลายการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล และข้อกล่าวหา
ที่กล่าวหาว่านายปรีดีมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสวรรคต (The standard, 2564)

การรัฐประหารที่เริ่มขึ้นตั้งแต่คืนวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ.2490 จนสำเร็จ
เสร็จสิ้นในวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2490 นั้นคณะรัฐประหารได้ส่งกำลังทหารพร้อม
ด้วยพันเอก เผ่า ศรียานนท์ นำรถถังบุกไปที่ทำเนียบท่าช้างเพื่อจับกุมตัว นายปรีดี

พนมยงค์ แต่การจับกุมไม่เป็นผลเนื่องจาก นายปรีดี พนมยงค์ ได้ลงเรือหลบหนีไป
ได้ก่อน (สถาบันปรีดี พนมยงค์, 2564) การรัฐประหารในครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นจุดสิ้นสุด

ของคณะราษฎร “คณะรัฐประหาร” ได้ยึดอำนาจปกครองประเทศไทย โดยล้มระบอบ
ประชาธิปไตยแห่งรัฐธรรมนูญฉบับที่ 9 พ.ศ. 2489 ที่ได้บัญญัติไว้โดยถูกต้องตามวิธี
การของรัฐธรรมนูญฉบับ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2475 ซึ่งพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ

ได้พระราชทานและประกาศใช้รัฐธรรมนูญ 2490 (ฉบับชั่วคราว) หรือ “รัฐธรรมนูญ
ฉบับใต้ตุ่ม” ซึ่งได้บัญญัติให้มีวุฒิสภาที่สมาชิกได้รับการแต่งตั้ง มิใช่ด้วยการเลือกตั้ง

จากราษฎรจึงเป็นการดึงให้ประเทศไทยเดินถอยหลังเข้าคลองไปสู่ประชาธิปไตย
ที่ไม่สมบูรณ์ มีการให้อำนาจแก่พระมหากษัตริย์มากขึ้น และมีการฟื้้�นฟืู้“อภิรัฐมนตรี”
องค์กรตามระบอบเก่าให้กลับมาอีกครั้งภายหลังการปฏิิวัติ 2475 ระบบของ

คณะรัฐประหารนั้นเป็นแม่บทให้แก่รัฐธรรมนูญฉบับ 2492 และเป็นแม่บทให้แก่

221