Page 68 - kpiebook62008

๓๗

๓.๑.๑.๑ วิวัฒนาการของการกำหนดหน้าที่ในการเสียภาษีอากรของปวงชนชาวไทย

๖๙. วิวัฒนาการของการกำหนดหน้าที่ของปวงชนชาวไทยในรัฐธรรมนูญ “หน้าที่ของปวงชนชาวไทย” ถูก

บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรครั้งแรกในมาตรา ๑๕ หมวด ๒ สิทธิและหน้าที่ของชนชาวสยามของ

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม พุทธศักราช ๒๔๗๕ ความว่า “บุคคลมีหน้าที่เคารพต่อกฎหมายและมีหน้าที่

ป้องกันประเทศ ช่วยเหลือราชการโดยทางเสียภาษีและอื่น ๆ ภายในเงื่อนไขและโดยอาการที่กฎหมายบัญญัติ”
เมื่อพิจารณาบทบัญญัติดังกล่าวแล้วจะพบว่าหน้าที่ที่ถูกกำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าวประกอบไปด้วย

หน้าที่เคารพต่อกฎหมาย หน้าที่ป้องกันประเทศ หน้าที่ช่วยเหลือราชการโดยทางเสียภาษีและหน้าที่อื่น ๆ

๗๐. หน้าที่ในการเสียภาษีตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม พุทธศักราช ๒๔๗๕ ในประเด็นเกี่ยวกับ

หน้าที่ในการเสียภาษีอากรนั้น การบัญญัติแยกให้เห็นหน้าที่ในการเสียภาษีแยกต่างหากจากหน้าที่ช่วยเหลือ

ราชการอื่นแสดงให้เห็นถึงลักษณะพื้นฐานของการจัดเก็บภาษีอากรที่เป็นการเสียสละเพื่อช่วยเหลือราชการ ทั้งยัง

แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการเสียภาษีอากรซึ่งมากกว่าการช่วยเหลือรัฐในทางอื่น อย่างไรก็ตาม ในช่วงท้ายมี

การกำหนดเกี่ยวกับการบังคับตามหน้าที่ดังกล่าวว่าต้องเป็นไปตามเงื่อนไขที่กฎหมายบัญญัติ ดังนั้น รายละเอียด

ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ในการเสียภาษีอากรจึงมิได้ถูกกำหนดอยู่ในรัฐธรรมนูญ แต่กำหนดไว้ในกฎหมายระดับ

พระราชบัญญัติ

๗๑. การเปลี่ยนแปลงหน้าที่ของปวงชนชาวไทยตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช

๒๔๙๒ ต่อมาในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๔๘๙ ยังคงบัญญัติหน้าที่ของปวงชนชาวไทยไว้

เช่นเดิมจนกระทั่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๔๙๒ ได้มีการเพิ่มเติมบทบัญญัติและจำนวน

๘๒
หน้าที่ของปวงชนชาวไทย โดยสามารถแบ่งหน้าที่ต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
“๑. บุคคลมีหน้าที่ป้องกันประเทศ

๒. บุคคลมีหน้าที่รับราชการทหารตามที่กฎหมายบัญญัติ

๓. บุคคลมีหน้าที่รักษาไว้ซึ่งระบอบการปกครองตามรัฐธรรมนูญนี้

๔. บุคคลมีหน้าที่เคารพต่อกฎหมาย

๘๒ มาตรา ๕๖ – ๖๓ แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๔๙๒