Page 57 - kpiebook62006
P. 57

52


                 2.3 แนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับความเป็นพลเมือง


                        การศึกษาความเป็นพลเมือง (Citizenship) ต้องเริ่มจากการท าให้พลเมืองเข้าใจถึงบทบาทหน้าที่

                 ของตนเองตามวิถีทางแห่งประชาธิปไตย หลักการทั่วไปของการปกครองระบอบประชาธิปไตยจึงเป็น

                 เครื่องมือส าคัญในการส่งเสริมความเป็นพลเมืองที่ดีและมีคุณภาพ ท าให้ประชาชนหรือพลเมืองตระหนักถึง

                 บทบาทอ านาจหน้าที่ของตนเอง


                        รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองรัฐ มีสาระส าคัญเกี่ยวกับการก าหนดวางโครงสร้าง

                 ของรัฐ การก าหนดบทบาทหน้าที่ขององค์กรต่าง ๆ ของรัฐ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการก าหนดบทบาทของ

                 ประชากรหรือพลเมืองในฐานะเจ้าของอ านาจอธิปไตยในระบอบประชาธิปไตย ด้วยเหตุนี้ ระบอบการ

                 ปกครองที่ให้ความส าคัญกับประชากรหรือพลเมืองมากที่สุด  คือ การปกครองในระบอบประชาธิปไตย


                        อย่างไรก็ตาม การปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่มีประชาชนเป็นเจ้าของอ านาจอธิปไตยนั้น

                 ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามบริบทของสังคมแต่ละสังคม เช่น ประชาธิปไตยในรูปแบบของสหรัฐอเมริกา ย่อมมี

                 รูปแบบที่แตกต่างไปจากประชาธิปไตยของไทย เพราะพื้นฐานทางสังคมแตกต่างกัน ความแตกต่างดังกล่าว

                 เกิดจากเหตุปัจจัยที่หลากหลาย เช่น ประสบการณ์ทางการเมือง พื้นฐานทางค่านิยม การศึกษา และ

                 วัฒนธรรม เป็นต้น การสร้างให้ประชาชนตระหนักถึงบทบาทหน้าที่ของตนเองในฐานะความเป็นพลเมืองใน

                 ระบอบประชาธิปไตยจึงถึงว่าเป็นสาระส าคัญที่จะท าให้ระบอบประชาธิปไตยขับเคลื่อนไปได้ กล่าวคือ หาก

                 ประชาชนไม่ตระหนักถึงความเป็นพลเมืองย่อมเป็นความล้มเหลวของระบอบประชาธิปไตย


                                                                28
                        2.3.1 ประวัติศาสตร์ของความเป็นพลเมือง

                               ในยุคสมัยโบราณกาล ความเป็นพลเมืองเป็นเอกสิทธิ์ของชนชั้นสูงซึ่งมีอิสระทั้งด้าน

                 เศรษฐกิจ ความคิด เพื่อปฏิบัติหน้าที่พลเมือง เช่น การสมัครรับการเลือกตั้ง การเป็นทหาร เป็นต้น ในสมัย

                 นั้นความเป็นพลเมืองเป็นสัญลักษณ์ของการเป็นฐานันดรศักดิ์ เนื่องจากประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีสิทธิในความ

                 เป็นพลเมือง โดยเฉพาะ สตรี ทาส หรือ คนป่าเถื่อน


                               ในยุคสมัยกลาง ซึ่งเป็นยุคของสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในยุโรป แนวคิดแบบพลเมืองก็ได้

                 สูญหายไป เน้นเพียงแค่ความจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์เท่านั้น พลเมืองไม่มีสิทธิเข้ามามีบทบาททาง

                 การเมืองจึงไม่ต้องมีจริยธรรมแบบพลเมือง ไม่มีสัญญาประชาคมระหว่างประชาชนและรัฐ มีแต่

                 ความสัมพันธ์แบบความจงรักภักดีระหว่างกษัตริย์และประชาชน




                        28  ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ, ความเป็นพลเมืองในประเทศไทย Citizenship in Thailand ,เอกสารเผยแพร่ในการประชุมวิชาการ
                 สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 13 ณ ศูนย์ประชุมสหประชาชาติ วันที่ 22 – 24 มีนาคม 2555, หน้า 6-7.
   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62