Page 191 - kpiebook62002
P. 191

บทที่ 5




                                                บทสรุป และข้อเสนอแนะ




                       โครงการวิจัยนี้เป็นการต่อยอดจากงานวิจัยของ Amitav Acharya เรื่อง “Non-Traditional

               Challenges: Thailand and Regional Cooperation” ซึ่งได้ศึกษาประเด็นการก่อการร้ายและภัยธรรมชาติ

               โดย Acharya ได้เสนอเกี่ยวกับการศึกษาความมั่นคงรูปแบบใหม่ไว้ 3 ประการ คือ ศึกษาเพิ่มเติมในประเด็น
               อื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงรูปแบบใหม่ ศึกษาทั้งในระดับชาติและภูมิภาค และวิเคราะห์เป็นข้อเสนอแนะ

               เชิงนโยบาย เพื่อเป็นประโยชน์ในการพัฒนาความสามารถในการรับมือกับภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่

               ดังนั้นงานวิจัยนี้จึงเลือกศึกษาเพิ่มเติมอีก 3 ประเด็น คือ การค้ามนุษย์ การย้ายถิ่นฐานแบบไม่ปกติ และ
               อาชญากรรมไซเบอร์ เนื่องจากเป็นประเด็นที่ทวีความส าคัญมากขึ้นในปัจจุบัน

                       บทที่ 1 เป็นการศึกษาภาพรวมของความมั่นคงรูปแบบใหม่ของไทย โดยเลือกน าเสนอตัวอย่างของภัย

               คุกคามที่ไทยก าลังเผชิญอยู่ทั้งปัญหายาเสพติด ทุจริตคอร์รัปชัน อุทกภัย และความมั่นคงทางพลังงาน ซึ่ง
               พบว่า ผลกระทบของปัญหาความมั่นคงรูปแบบใหม่ไม่ได้เกิดเฉพาะแก่รัฐเท่านั้น แต่ยังมีผลเป็นวงกว้างตั้งแต่

               ระดับโลกจนถึงสถาบันครอบครัว ตัวอย่างเช่น ปัญหายาเสพติดที่มีความสัมพันธ์กับปัญหาครอบครัว การ

               ทุจริตกับปัญหาคุณภาพของโครงสร้างพื้นฐานและความเท่าเทียมในสังคม และภัยพิบัติทางธรรมชาติกับการ
               เติบโตทางเศรษฐกิจ ที่ส าคัญไทยเป็นประเทศที่เป็นทั้งต้นทาง ทางผ่าน และปลายทางของภัยคุกคามความ

               มั่นคงรูปแบบใหม่ จึงจ าเป็นที่จะต้องมีนโยบายและมาตรการรับมืออย่างมีประสิทธิภาพและรอบด้านทั้ง

               ภายในประเทศและระหว่างประเทศ เนื่องภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่มีความเกี่ยวพันกับการก่อ
               อาชญากรรมข้ามชาติ ดังนั้น ประเทศไทยเพียงล าพังจึงไม่อาจแก้ไขปัญหาภัยคุกคามความมั่นคงรูปแบบใหม่ได้

               อย่างสมบูรณ์ จึงต้องร่วมมือกับหุ้นส่วนต่างประเทศในการแก้ไขปัญหาร่วมกัน โดยเฉพาะประเทศเพื่อนบ้านใน

               เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
                       บทที่ 2 ประเด็นการค้ามนุษย์ โดยไทยเริ่มให้ความส าคัญไปพร้อมกับความพยายามของนานาชาติที่

               น าโดยสหรัฐอเมริกาในการจัดการปัญหาดังกล่าวตั้งแต่ปี 2001 อย่างไรก็ตาม ปัญหาการค้ามนุษย์กลายเป็น

               “วิกฤต” ของไทยจนถึงขั้นต้องประกาศเป็น “วาระแห่งชาติ” ถึง 2 ครั้งเมื่อไทยถูกลดอันดับมาเป็นกลุ่มที่ 2
               บัญชีรายชื่อประเทศที่ต้องจับตามอง ในปี 2004 และอีกครั้งเมื่อไทยถูกลดอันดับลงมาเป็นกลุ่มที่ 3 ในช่วงปี

               2014–2015 ทั้งจากปัญหาการค้ามนุษย์ที่สั่งสมมาในช่วงหลายปี ปัญหาการใช้แรงงานประมงผิดกฎหมาย

               การค้ามนุษย์ในกรณีชาวโรฮิงญา การขาดความเข้าใจต่อมาตรฐานขั้นต่ าตามกฎหมายคุ้มครองผู้ตกเป็นเหยื่อ
               จากการค้ามนุษย์และความรุนแรง (TVPA) รวมทั้งปัญหาการค้าประเวณี การใช้แรงงานเด็กและผู้หญิงที่เข้า

               ข่ายการค้ามนุษย์ที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน







                                                          [175]
   186   187   188   189   190   191   192   193   194   195   196