Page 171 - kpiebook62002

เพื่ออนาคต ดูจากการเตรียมการของรัฐในการรับมือกับการเปลี่ยนผ่านทางเทคโนโลยี แบ่งเป็นทัศนคติต่อการ

ปรับตัว ความว่องไวทางธุรกิจ และการบูรณาการด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ สิงคโปร์ยังคงเป็นประเทศชั้นน า
ด้านการแข่งขันทางดิจิทัลของโลก โดยในปี 2018 อยู่ในอันดับ 2 ของโลก แม้ว่าตกลงมาจากอันดับหนึ่งจากปี

ก่อนหน้า แต่สิงคโปร์ยังคงเป็นประเทศที่มีคะแนนด้านองค์ความรู้และเทคโนโลยีสูงสุดของโลก โดยเฉพาะใน

ปัจจัยความเชี่ยวชาญ การฝึกฝนและให้ความรู้ ในส่วนของไทยประเทศที่อยู่อันดับ 39 ของโลก ซึ่งอันดับ
เคลื่อนไหวในระดับใกล้เคียงกันในรอบ 5 ปีที่ผ่านมา

สรุปความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ในอาเซียนได้ว่า ประเทศในภูมิภาคมีความหลากหลายด้านการ

จัดการ โดยมีทั้งกลุ่มประเทศที่มีการจัดการด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ได้ดีในระดับโลก มีกลุ่มประเทศ
ก าลังพยายามปรับปรุงความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ และกลุ่มประเทศที่ยังคงขาดการจัดการความมั่นคง

ปลอดภัยไซเบอร์ที่เหมาะสม ซึ่งเป็นความท้าทายในการพัฒนาความร่วมมือด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์

ในอาเซียน สอดคล้องกับรายงานของ A.T. Kearney ที่ได้สรุปสภาพปัญหาด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์
ของอาเซียน ได้แก่ (1) การเชื่อมโยงเครือข่ายสารสนเทศที่เพิ่มขึ้นภายในภูมิภาค ย่อมท าให้ความเสี่ยงเพิ่มขึ้น

ตามไปด้วย (2) ความย้อนแยงของเป้าหมายสูงสุดของรัฐกับวิวัฒนาการของโลกดิจิทัล ท าให้การลงทุนด้าน

โครงสร้างพื้นฐานก้าวตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง (3) ข้อจ ากัดในการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างหน่วยงานที่
เกี่ยวข้อง อันเนื่องจากการขาดความเชื่อมั่นซึ่งกันและกัน และการขาดความโปร่งใส ยิ่งท าให้กลไกด้านความ

มั่นคงปลอดภัยไซเบอร์อ่อนแอไม่สามารถร่วมกลุ่มสร้างความแข็งแกร่งได้ (4) วิวัฒนาการทางด้านเทคโนโลยีที่

ก้าวล้ าท าให้การเฝ้าติดตามระวังภัยเป็นไปด้วยความยากล าบากมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อเทคโนโลยีการเข้ารหัสมี
ความซับซ้อนมากขึ้น นอกจากนี้ อุตสาหกรรมด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ในภูมิภาคยังอยู่ในระยะเริ่มต้น

จึงขาดทั้งประสบการณ์และผู้เชี่ยวชาญ และขาดการรับรู้เกี่ยวกับภัยคุกคามไซเบอร์และความเสี่ยงที่เกี่ยวกับ

IT แบบองค์รวมที่มีผลต่อการสร้างความพร้อมด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ในภูมิภาค
ที่ส าคัญอาเซียนย้ าถึงความส าคัญของการร่วมมือด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ภายใต้บรรทัดฐาน

ของการสมัครใจและไม่ผูกมัด (voluntary and non-blinding cyber norm) โดยมองว่าเป็นการส่งเสริมการ

สร้างความร่วมมืออย่างสันติ ปลอดภัย และเชื่อถือได้ แต่หากมองในอีกมุมหนึ่ง การร่วมมือภายใต้บรรทัดฐาน
ดังกล่าวก็มีความเป็นไปได้ที่จะเผชิญอุปสรรคต่อการบรรลุเป้าหมายในส่วนของการมีมาตรการร่วมเพื่อรับมือ

กับภัยคุกคามทางไซเบอร์ในภูมิภาค เช่นเดียวกันการขาดความเป็นเอกภาพในการร่วมมือด้านอื่นๆ ของ

อาเซียน อย่างที่ รศ.ดร. ศราวุธ ปิติยาศักดิ์ และอาจารย์วศิน ปั่นทอง (2562) ได้มีมุมมองในทิศทางเดียวกันว่า
การร่วมมือของอาเซียนด้านความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์อยู่บนพื้นฐานของความสมัครใจ กอปรกับความ

แตกต่างทั้งด้านการเมืองและเศรษฐกิจมีผลต่อการแบ่งปันภาระความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ อีกทั้งข้อคิดเห็น

ของ พ.ต.อ. ญาณพล ยั่งยืน (2562) ที่มองว่า การค านึงถึงผลประโยชน์ของแต่ละชาติเป็นที่ตั้ง รวมทั้งระดับ
ความพร้อมในการสร้างความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ที่แตกต่างกันตามความสามารถและสถานะของแต่ละ

ประเทศ ท าให้การผลักดันการสร้างความมั่นคงปลอดภัยระดับภูมิภาคให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันมีความ

ยากล าบากมากขึ้น

[155]