Page 84 - b29256_Fulltext
P. 84

3.5 นโยบายกระทรวงต่างประเทศที่มีผลต่อนโยบายการแพทย์และการสาธารณสุขไทย

                   3.5.1 ความร่วมมือในการควบคุมป้องกันโรคติดต่อระหว่างประเทศ


                   บทบาทของการต่างประเทศไทยที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกับการแพทย์และการป้องกันโรคที่ในยุคอาณานิคมใน
            คริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่รัฐบาลประเทศเพื่อนบ้านของสยามในอุษาคเนย์เป็นรัฐบาลเจ้าอาณานิคมชาติตะวันตกที่มี

            การแพทย์ก้าวหน้าอย่างอังกฤษในอินเดีย พม่า มลายู ฝรั่งเศสในอินโดจีน สหรัฐอเมริกาในฟิลิปปินส์ และฮอลันดาใน

            หมู่เกาะอินโดนิเซียต้องร่วมมือกันศึกษาหาความรู้และควบคุมป้องกันโรคเมืองร้อนหลายชนิด การกักกันโรคที่ระบาดมา

            ทางเรือที่ใช้เดินทางค้าขายอย่างแพร่หลายทั่วถึงจนก่อให้เกิดโรคระบาดติดต่อถึงกันในดินแดนต่างๆ จึงต้องมีการแจ้ง

            เพื่อระวังตรวจตราและกักกันเรือที่เดินทางมาจากแหล่งที่มีโรคระบาด ซึ่งการดำเนินการปรากฏให้เห็นชัดเจนมาก

            ในช่วงรัชกาลที่ 7 ที่อยู่ระหว่างสองมหาสงคราม

                   ดังจะเห็นภาพของกิจการสาธารณสุขที่คล้ายกันในโลกอาณานิคมยุคนั้นได้ จากกรณีนายแพทย์ย่งฮั้ว (ใน

            เอกสารสลับกับย่งฮื้อ ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นนายแพทย์ยงค์ ชุติมา ผู้บุกเบิกด้านโภชนาการใหม่ในประเทศไทย) ได้

            เดินทางไปศึกษาด้านการสาธารณสุขที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยเป็นการออกเงินทุนส่วนตัวใน

            การเดินทางไปทำการศึกษาในปี 2475 จึงแล้วเสร็จสำเร็จการศึกษาในเดือนกันยายนปี 2476 ก่อนจะสำเร็จการศึกษา

            กลับสู่สยาม ศาสตราจารย์วิลสัน จี. สมิลลี่ อาจารย์ของนายแพทย์ย่งฮั้วจึงได้แนะนำให้ทางรัฐบาลไทยส่งนายแพทย์ย่ง
            ฮั้วไปศึกษาดูงานการสาธารณสุขที่ญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ และ ดัตช์ อีสต์ อินดีส ซึ่งเป็นเมืองทางผ่านก่อนกลับถึงสยาม

            เนื่องจาก ศาสตราจารย์สมิลลี่เล็งเห็นว่าปัญหาการสาธารณสุขของประเทศในข้างต้นเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับ

                 209
            สยาม  แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงกิจการแพทย์และสาธารณสุขของสยามนั้นมีแรงกดดันและการเปรียบเทียบกับ
            อาณานิคมรอบข้างที่พัฒนาการแพทย์ให้ก้าวหน้าจากเมืองแม่อย่างเด่นชัดแล้วในช่วงรัชกาลที่ 7


                   ในช่วงทศวรรษ 2470 ยุคอาณานิคมหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ความรู้เกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บที่เกิดในเมืองร้อน

            เป็นความรู้สำคัญที่แพร่กระจายในดินแดนแถบนี้และมีประโยชน์ต่อการปกครองดินแดนเหล่านี้ด้วย ดังนั้นการเผยแพร่
            ของวารสารการแพทย์เอกสารหนังสือเกี่ยวกับการแพทย์จึงเป็นสิ่งที่ต้องการสำหรับรัฐบาลที่จะต้องอาศัยความรู้ในการ

            จัดการสุขภาพประชาชนให้เหมือนกันทั้งในอาณานิคม หรือแม้แต่รัฐสยามที่ไม่เป็นอาณานิคมโดยตรงก็ตาม  ดังปรากฏ

            การส่งหนังสือคำถามคำตอบเกี่ยวแก่การสาธารณสุขในแหลมมลายูจากกรมสาธารณสุขเมืองปีนังเขียนเป็น

            ภาษาอังกฤษ จำนวน 6 หน้า มาจากกงสุลสยามเมืองปีนัง “ข้าพระพุทธเจ้าคิดด้วยเกล้าฯ ว่าบางทีอาจจะเป็นประโยชน์

            แก่ทางกรมสาธารณสุขกรุงเทพ ฯ บ้าง”  จึงแจ้งเรื่องมายังกระทรวงต่างประเทศให้ขอนำส่งไปยังกระทรวงมหาดไทย
                                             210

                   209  สจช., กต. 44.9/212 (กล่อง 13). หมอย่งฮื้อ ไปศึกษาและดูการสาธารณสุขในประเทศอเมริกา, ญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์ และ

            DUTCH EAST INDIES โดยเงินส่วนตัว (พ.ศ. 2476)
                   210  สจช., กต. 49/14. (กล่อง2) ส่งหนังสือสาธารณสุขในมลายูจากกรมสาธารณสุขปีนัง (พ.ศ. 2470).

                                                            83
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89