Page 43 - 22385_Fulltext
P. 43
การศึกษาการบังคับใช้ การศึกษาการบังคับใช้
พระราชบัญญัติความเท่าเทียมระหว่างเพศ พ.ศ. 2558 เพื่อประเมินผลสัมฤทธิ์ของกฎหมาย พระราชบัญญัติความเท่าเทียมระหว่างเพศ พ.ศ. 2558 เพื่อประเมินผลสัมฤทธิ์ของกฎหมาย
ทางการศึกษาในระดับสูงขึ้นและออกไปทำงานนอกบ้างมากขึ้น แต่นับ จะมีจุดเริ่มมาจากความพยายามในการสร้างความเสมอภาคระหว่าง
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2530 จนถึงปัจจุบันมีงานศึกษาวิจัยจำนวนมากยืนยันว่า เพศชายกับเพศหญิง ดังกล่าวไปแล้วว่า พ.ร.บ.ความเท่าเทียมฯ มีที่มา
แม้ระดับความเหลื่อมล้ำในเรื่องค่าจ้างจะค่อย ๆ ลดลง แต่ผู้หญิงก็ยังคง จากอนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในทุกรูปแบบ
14
ได้รับค่าจ้างต่ำกว่าผู้ชายที่ทำงานในลักษณะเดียวกันอยู่ดี ซึ่งสอดคล้อง (CEDAW) แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากพิจารณาทั้งจากสถิติคำร้องเรียน
16
กับการรายงาน “สถานการณ์สตรีปี 2563” โดยกรมกิจการสตรีฯ การเลือกปฏิบัติที่เข้าสู่คณะกรรมการ วลพ. ก็ดี ความตื่นตัวต่อกฎหมาย
กองส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศ ที่ชี้ว่าโดยรวมแล้วผู้หญิงยังคงได้ ฉบับนี้ของภาคประชาสังคมก็ดี รวมทั้งความรับรู้ถึงสิทธิ กลไกช่วยเหลือ
รับอัตราค่าจ้างรายเดือนน้อยกว่าผู้ชาย ทั้งนี้ ในรายงานดังกล่าว ต่าง ๆ ตามกฎหมายฉบับนี้ก็ดี กลับปรากฎว่าผู้หญิง (รวมทั้งผู้ชายด้วย)
15
ยังกล่าวถึงอีกหลายสถานการณ์ที่สะท้อนให้เห็นว่าความเหลื่อมล้ำ ใช้ประโยชน์หรือเรียกร้องความเป็นธรรมตามกลไกของกฎหมายฉบับนี้
ระหว่างผู้ชายและผู้หญิงไทยยังดำรงอยู่ อาทิ สัดส่วนของการอ่านออก น้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ ทั้งนี้
เขียนได้ (Literacy rate) ของผู้หญิง (ร้อยละ 92.7) ยังคงน้อยกว่าผู้ชาย ด้วยหลากหลายสาเหตุ ตั้งแต่ความเข้าใจของประชาชนเกี่ยวกับกฎหมาย
(ร้อยละ 95.2) แม้ผู้หญิงมีแนวโน้มมีส่วนร่วมทางการเมืองเพิ่มขึ้น แต่ก็ยัง ฉบับนี้เอง (คนจำนวนมากยังเข้าใจว่า พ.ร.บ.ความเท่าเทียมฯ คือ
เป็นสัดส่วนน้อยกว่าผู้ชายมาก โดยปี 2562 ส.ส.หญิง มีเพียงร้อยละ 16.2 กฎหมายของ LGBT) หรืออาจเป็นเพราะเหตุที่ผู้หญิงและผู้ชายได้รับ
ในขณะที่ผู้ชายร้อยละ 83.80 และสัดส่วนของผู้หญิงที่ได้รับเลือกเป็น การรับรองสิทธิต่าง ๆ ไว้ในกฎหมายฉบับอื่น ๆ อยู่ก่อนแล้ว อาทิ
วุฒิสมาชิกน้อยลงกว่าปี พ.ศ. 2557 จากร้อยละ 15.58 เหลือเพียงร้อยละ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ กฎหมายคุ้มครองแรงงาน กฎหมาย
10.40 และสถานการณ์ที่น่าหดหู่ที่สุดก็คือ ความรุนแรงต่อผู้หญิงยังคง ความรุนแรงในครอบครัว ฯลฯ ดังนั้นเมื่อเกิดปัญหาจึงเลือกร้องขอ
เป็นปัญหาอย่างต่อเนื่อง โดยในปี พ.ศ. 2560 ผู้หญิงถูกทำร้ายโดยเฉลี่ย ความเป็นธรรมจากช่องทางอื่นมากกว่า อย่างศาลแรงงาน ศาลเยาวชน
มากถึง 58 คนต่อวัน และครอบครัว หรือศาลปกครอง เป็นต้น ไปจนถึงปัญหาที่ว่าพฤติกรรม
การเลือกปฏิบัติต่อผู้หญิงที่เกิดขึ้นในสังคมไทยมีมิติที่ซับซ้อนกว่ากรณีที่
อนึ่ง เกี่ยวข้องกับผลการบังคับใช้ พ.ร.บ.ความเท่าเทียมฯ
มีการตั้งข้อสังเกตจากคณะกรรมการ วลพ. และภาคประชาสังคม เกิดขึ้นกับผู้มีความหลากหลายทางเพศ (ซึ่งมักกระทำอย่างโจ่งแจ้งชัดเจน)
หลายคน (ซึ่งให้สัมภาษณ์ไว้ในงานศึกษาชิ้นนี้) ด้วยว่า แม้กฎหมายฉบับนี้ จนยากที่จะวินิจฉัยหรือพิจารณาได้ว่าเข้าข่ายเป็นการเลือกปฏิบัติตาม
พ.ร.บ.ความเท่าเทียมฯ หรือไม่ ตัวอย่างเช่น การปฏิเสธไม่รับผู้หญิง
14 ดู เชิงอรรถที่ 11 ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ในตำแหน่งที่ต้องทำงานในป่าโดยให้เหตุผลว่า
15 ดู สถานการณ์สตรี ปี 2563, กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว 16 ดู จำนวนคำร้องที่ยื่นต่อคณะกรรมการ วลพ. ในภาคผนวก 3 หรือดู
กองส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศ, สืบค้นวันที่ 8 มีนาคม 2564, เข้าถึงได้ที่ สรุปคำร้องที่ยื่นต่อคณะกรรมการ วลพ. ในรายงานศึกษาฉบับนี้ บทนี้ หัวข้อที่ 7
https://opendata.nesdc.go.th/dataset/dataset “สถิติการปฏิบัติตามและการบังคับการให้เป็นไปตามกฎหมายฉบับนี้”
28 สถาบันพระปกเกล้า สถาบันพระปกเกล้า 29
