Page 62 - 22376_fulltext
P. 62
เสริมสร้างพลังพลเมือง
จังหวัดร้อยเอ็ด
ในการดำเนินนโยบายต่าง ๆ ต่อมาสังคมมีขนาดใหญ่โตจนไม่สามารถ
ก่อให้เกิดประชาธิปไตยทางตรงแบบกรีกโบราณได้อีก จึงก่อให้เกิดแนวคิด
ประชาธิปไตยแบบมีตัวแทนให้พลเมืองของรัฐเป็นผู้เลือกผู้แทนไปทำ
หน้าที่แทนตน ซึ่งประชาธิปไตยแบบมีตัวแทนมีข้อจำกัดของการตอบสนอง
ต่อประชาชน แนวทางหนึ่งของการพยายามแก้ปัญหาของประชาธิปไตย
แบบตัวแทน ดังกล่าวคือ แนวคิดเรื่องสภาพลเมืองหรือสมัชชาพลเมือง
แนวคิดที่จะเปิดพื้นที่ในระดับต่าง ๆ ตั้งแต่ระดับชุมชน ตำบล ไปจนถึง
ระดับชาติให้พลเมืองทุกคนที่ต้องการแสดงความคิดเห็นและมีส่วนร่วม
ในการกำหนดนโยบายและความเป็นไปของพลเมืองด้วยตนเอง ซึ่งชำนาญ
เห็นว่า สภาพลเมืองและสมัชชาพลเมือง ไม่มีความแตกต่างกัน อย่างมี
นัยสำคัญ เพียงเป็นคำ ที่องค์กรต่าง ๆ เลือกใช้เป็นเสมือนสัญญะ ที่แสดง
ถึงแนวทางหรือความคาดหวังขององค์กรนั้น ๆ ต่อการกำหนดรูปแบบ
โครงสร้าง ดังที่องค์กรนั้น ๆ คาดหวังไว้ สอดคล้องกับงานที่ ธนัย (2557)
ได้ศึกษาไว้
ในภาคประชาชน สภาพลเมืองจึงมีความหมายของการรวมตัวของ
พลเมืองในพื้นที่สาธารณะ เพื่อกระทำการใด ๆ โดยมีรูปแบบการรวมตัว
ของพลเมืองเพื่อเป้าหมายของการทำงานเพื่อส่วนรวมที่ปรากฎในหลาย
พื้นที่ เช่น องค์กรที่มีลักษณะเป็นทางการ องค์กรที่ไม่มีลักษณะเป็น
ทางการ องค์กรจัดการตนเองจังหวัดเชียงใหม่ สภาขอนแก่น ดังรายงานวิจัย
ของ สวิง ตันอุด และคณะ, (2556) ศึกษารูปแบบสภาพลเมือง ที่กล่าวไว้ว่า
ในประเทศไทย มีสภาพลเมืองที่มีลักษณะเป็นองค์กรทางการและ
ไม่เป็นทางการ โดยจำนวนไปไม่น้อย องค์กรที่มีรูปแบบเป็นทางการ คือ
สภาองค์กรชุมชน และ สภาเกษตรกรแห่งชาติ หรือแม้แต่ สภาที่ปรึกษา
เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ และสภาพัฒนาการเมือง ลักษณะองค์กร
สถาบันพระปกเกล้า
สถาบันพระปกเกล้า
