Page 307 - kpi21190
P. 307
307
ารเมืองเรื่องความเหลื่อมล้ำ
มิติ อง าร ระ ายอำ า
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์*
กระแสการกระจายอำนาจเหมือนการเมืองระดับชาติที่เราต่างก็ลืม
ไปแล้ว จนถึงวันนี้ก็ยังเหมือนราวกับว่าบ้านเมืองนี้ไม่ต้องการกระจาย
อำนาจ ทั้งที่ผ่านมา 4-5 ปีแล้ว เราต่างก็เคยคุยกันเรื่องการปฏิรูป
การปกครองท้องถิ่น แต่มาวันนี้กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ประเด็นสำคัญใน
สังคมปัจจุบันนี้ควรเป็นประเด็นที่เราต้องถกเถียงกันในสิ่งที่เรียกว่า ยุคหลัง
การกระจายอำนาจ เพราะเป็นเรื่องที่มากกว่าแค่การมานั่งถกเถียงว่าส่วนกลางหรือ
ท้องถิ่นที่ดีกว่ากัน การกระจายอำนาจไม่ใช่เพียงการกระจายระหว่าง รัฐ (nation)
หรือ ท้องถิ่น (local) แต่แท้จริงแล้วคือการกระจายให้อำนาจไปอยู่ในมือของประชาชน
โดยประชาชนจะต้องตรวจสอบได้และจะต้องมีส่วนร่วมในการริเริ่มคิดค้นสิ่งใหม่ๆ ดังนั้น
สิ่งที่จะนำเสนอเรื่องการกระจายอำนาจในประเด็นต่าง ๆ ดังนี้
ประเด็นสำคัญแรก คือ เรื่องเมืองพิเศษและความเป็นเมือง เนื่องจากท้องถิ่นในปัจจุบันนี้
มีความเป็นเมืองมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลที่เมื่อก่อนเราต่างก็
มองว่าเป็นพื้นที่ชนบท แต่ปัจจุบันนี้องค์การบริหารส่วนตำบลเปลี่ยนไปแล้ว มีความเป็นเมือง
มากขึ้น มีพื้นที่พาณิชยกรรมมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ภาพเก่าที่เราเคยมององค์การบริหารส่วนตำบล
คือการปกครองในชนบท ส่วนเทศบาลคือการปกครองในเมืองนั้นกำลังจะเปลี่ยนไป นอกจากนี้
ประเด็นการพูดคุยเรื่องเมืองระดับโลกและเมืองของไทยนั้น ตามสถิติพบว่า มีจำนวนผู้อยู่
อาศัยในเมืองมากขึ้น การพูดถึงเรื่องเมืองและความเป็นเมืองในยุคนี้จึงหมายถึงการพูดถึง
ท้องถิ่นที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่เพียงแค่การพูดถึงรัฐส่วนกลางกับส่วนท้องถิ่นแบบเดิม
อีกต่อไป
* ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร., อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
