Page 86 - kpi20366
P. 86
รายการอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพ และนิคม ชัยขุนพล. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสัน
เพรสโปรดักชั่น.
กาญจนา เชี่ยววิทย์การ และทศพล คุ้มสุพรรณ. (2557). ความต้องการทางการสื่อสารของผู้รับสารกลุ่ม
ดิจิตอล เนทีฟ. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 ตุลาคม
2557-มีนาคม 2558.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). Smart Social Media รู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์
อย่างสร้างสรรค์.
ขนิษฐา จิตแสง. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคลและกลุ่มบุคคลกับทักษะการรู้เท่าทันสื่อ
อินเทอร์เน็ตของเยาวชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่น. อินฟอร์เมชั่น ปีที่ 21 ฉบับที่ 1 (มกราคม-
มิถุนายน 2557).
คมชัดลึก (2553). รายงานสถานการณ์สื่อ ปี 2552 ปีแห่งการใช้สื่อเพื่อสร้างสงครามการเมือง.
(ออนไลน์). สืบค้นจาก: http://www.komchadluek.net/news/politic/43369.
ชวรัตน์ เชิดชัย. (2527). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. คณะ
วารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน. สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ.
ณัฐนันท์ ศิริเจริญ (2555). การใช้สื่อบูรณาการเพื่อสร้างความเป็นพลเมืองกับอนาคตประชาธิปไตยไทย.
Veridian E-Journal, SU Vol.5 No.1 January-April 2012.
ณัฐนันท์ ศิริเจริญ. (2557). การสื่อสารเพื่อสร้างความรู้และเสริมทักษะด้านการรู้เท่าทันสื่ออินเทอร์เน็ต
ในระดับเชิงลึกของเยาวชนไทยจากสามองค์ประกอบหลัก. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal
ปีที่ 7 ฉบับที่ 3 เดือนกันยายน-ธันวาคม 2557.
ถวิลวดี บุรีกุล และรัชวดี แสงมหะหมัด. (2560). ค่านิยมของประชาชนต่อการเมืองการปกครองและ
วัฒนธรรมทางสังคมไทย ปี 2557. สถาบันพระปกเกล้า.
นิธิดา วิวัฒน์พาณิชย์. (2558). การพัฒนาทักษะการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์. วารสารบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ปีที่ 9 ฉบับที่ 3 กันยายน – ธันวาคม
2558.
ปริญญา เทวานฤมิตรกุล.(2555). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง (Civil Education). การพัฒนาเมืองไทย
โดยสร้างประชาธิปไตยที่คน.
77
