Page 280 - kpi18630
P. 280

ชายพิการหยุดยืนอยู่ข้างๆ เด็กหนุ่มนักศึกษาพอดิบพอดี เก้าอี้นั่งตรงหน้า
                   ชายพิการไม่มีใครสมควรลุกจากที่นั่งมากไปกว่าหนุ่มนักศึกษาอีกแล้ว นั่นเพราะ
                   อีกสามคนคือผู้หญิง เด็ก และคนชรา ทว่าเด็กหนุ่มยังคงท�าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

                   ผมเห็นเขาเปิดแอปพลิเคชันสนทนาบางตัวแล้วจิ้มนิ้วรัวเร็วพิมพ์ข้อความโต้ตอบกับ
                   ใครบางคน บางขณะเขาถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยซ�้า ชายขาด้วนไม่ได้พูดอะไร
                   ไม่ใครพูดอะไร ผมเองได้แต่จับจ้องมองดูว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะนั่งเล่นสมาร์ตโฟนไม่รู้
                   ร้อนรู้หนาวต่อไปได้อีกนานแค่ไหน
                          หรือมีเพียงผมที่รู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์เช่นนี้ ส่วนเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

                          อาจเพราะผมมองโลกด้วยสายตาของคนรุ่นเก่าเกินไปก็เป็นได้ แต่มันเป็น
                   ความจริงที่ว่าเด็กรุ่นใหม่สมัยนี้ขาดจิตส�านึกร่วมทางสังคม เด็กวัยรุ่นส่วนใหญ่สน
                   อกสนใจแต่เรื่องของตัวเอง หรือไม่ก็เอาแต่ท�าเรื่องไร้สาระไปวันๆ ไม่น�าพาแต่อย่าง

                   ใดว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศชาติหรือสังคมส่วนรวมบ้าง บ้านเมืองจะพินาศย่อยยับ
                   หรือเดินหน้าไปผิดทิศผิดทางอย่างไรไม่จ�าเป็นต้องส�าเหนียกสนใจ เด็กสาวพากัน
                   ถ่ายรูปตัวเองเปิดเปลือยเนื้อหนังโพสต์โชว์ในโลกสังคมเสมือนอันเปล่ากลวง
                   เด็กหนุ่มโพสต์อวดโอ่รถหรูคันใหม่หรือข้าวของเครื่องใช้ราคาแพงระยับ ที่น่าสมเพช
                   กว่านั้นคือเด็กรุ่นใหม่มากมายก่ายกองพากันมองว่าพวกเดนคุกเดนตะรางสักยันต์

                   ลายพร้อยเต็มร่างคือแบบอย่างที่ควรเอาเยี่ยง
                          คนหนุ่มคนสาวสมัยนี้ไม่มีวันนึกภาพออกหรอกว่า นักศึกษายุคก่อนเคย
                   ต่อสู้เอาชีวิตเข้าแลกมาอย่างไรบ้างเพื่อหวังให้สังคมประชาธิปไตยเดินหน้าไปใน

                   ทิศทางที่ถูกต้องเหมาะควร หนุ่มสาวแห่งยุคโซเชียลมีเดียเบ่งบานไม่เคยได้ยินเสียง
                   ปืนกึกก้องกับเสียงกู่ตะโกนระคนเสียงแผดร้องอย่างเจ็บปวด ไม่เคยได้กลิ่นฉุนขื่น
                   ของดินปืนและกลิ่นคาวคลุ้งจากธารเลือดแดงข้นอาบทาท้องถนน...
                          ...ผ่านไปราวห้านาทีเห็นจะได้ จังหวะหนึ่งขบวนรถไฟโยกกระชากรุนแรง
                   ขณะแล่นเข้าช่วงทางโค้ง มือของชายขาด้วนพลัดหลุดจากราวจับ เขาเสียหลักเซ

                   ถลาท�าท่าจะล้มคะม�าไปกับพื้นตู้โดยสารรถไฟ ผมกับผู้โดยสารอีกสองสามคนรอบ
                   ตัวช่วยกันจับประคองร่างของเขาไว้ได้ทันพอดี เขาหน้าซีด หัวเราะเจื่อนๆ พยุง





                                                                              279
                                             ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ




         01-288 Power of Thai People_Edit.indd   279                           21/3/2561 BE   10:00
   275   276   277   278   279   280   281   282   283   284   285