Page 277 - kpi18630
P. 277
วันนี้ผมมาถึงสถานีล่าช้ากว่าปกติเล็กน้อย ก้าวขึ้นขบวนรถไฟที่จอดรอนิ่ง
อยู่ก็พบว่ามีผู้โดยสารเบียดเต็มแทบทุกตารางนิ้วแล้ว ที่นั่งว่างเป็นไม่ต้องพูดถึง ผม
พยายามเดินแทรกเข้าไปช่วงกลางตู้โดยสารด้วยไม่อยากยืนเกะกะกีดขวางผู้โดยสาร
ที่จะขึ้นมาเพิ่มในสถานีต่อๆ ไป ในที่สุดผมมาหยุดยืนอยู่ใกล้พัดลมเพดานตัวหนึ่ง
ซึ่งหมุนวนอยู่ช้าๆ พร้อมส่งเสียงครางราวคนป่วยใกล้สิ้นใจ มือข้างหนึ่งยึดจับราว
โหนประคองร่างไม่ให้ซวนเซเมื่อรถไฟเริ่มเคลื่อนขบวนอีกครั้ง
ม้านั่งสี่ที่ใกล้ต�าแหน่งที่ผมยืนอยู่ถูกจับจองโดยผู้โดยสารสี่คน คนหนึ่งเป็น
หญิงสาววัยราวๆ สามสิบ เด็กนักเรียนอายุไม่เกินสิบขวบนั่งฟากตรงข้ามน่าจะเป็น
ลูกชายของเธอ ผู้โดยสารที่นั่งติดกับหญิงสาวเป็นหนุ่มใหญ่ในชุดท�างานรีดเรียบกริบ
ส่วนคนนั่งติดกับเด็กชายเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยมีชื่อ
เสียงแห่งหนึ่ง หนุ่มนักศึกษาผู้นี้ก�าลังก้มหน้าก้มตาเล่นสมาร์ตโฟนราคาแพงในมือ
ผมไม่ได้มีเจตนาเสียมารยาทลอบมอง แต่ก็พอเห็นว่าเขาก�าลังไล่ดูเรื่องราวความ
เคลื่อนไหวในโลกโซเชียลมีเดียตรงหน้า
เสียงจากทางสถานีประกาศแจ้งว่า ได้เวลาขบวนรถไฟสายชานเมืองเคลื่อน
ตัวออกจากชานชาลาแล้ว ได้ยินเสียงตีระฆังดังกังวานตามมา แล้วหัวรถจักรก็
ออกแรงกระชากฉุดตู้โดยสารอีกสี่ห้าตู้ให้เคลื่อนขยับออกจากสถานี
ยังมีผู้โดยสารบางคนเพิ่งก้าวขึ้นมาบนขบวนรถไฟก่อนรถเคลื่อนออกจาก
สถานีเล็กน้อย หญิงชราท่าทางเหมือนคนบ้านนอกคอกนาน่าจะเป็นหนึ่งในนั้น ผม
เห็นแกเดินเบียดแทรกเข้ามาใกล้พลางชะเง้อชะแง้มองซ้ายแลขวา แกคงก�าลังมอง
หาที่นั่งว่างหรือคนใจดีสักคนซึ่งพอสละที่นั่งให้คนแก่เฒ่าเรี่ยวแรงโรยราได้บ้าง
หญิงชราเดินเบียดแทรกมาถึงจุดที่ผมยืนอยู่ แกเงยหน้ายิ้มให้เล็กน้อย
ท�าท่าจะขยับเท้าแทรกร่างต่อไปข้างหน้า ผมมองผู้ชายสองคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้า เด็ก
หนุ่มนักศึกษาไม่แสดงปฏิกิริยาอาการอันใด ยังคงสนใจแต่สมาร์ตโฟนในมือตัวเอง
เป็นหนุ่มใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสแล็กสีด�าต่างหากที่ลุกขึ้นพร้อมกับสะกิด
เรียกหญิงชรา
“ยายมานั่งตรงนี้ก็ได้ครับ” เขาเอ่ยยิ้มๆ
276 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 276 21/3/2561 BE 10:00
