Page 186 - kpi18630

เขรอะของกาเส็ม ชี้นิ้วแล้วพูดขึ้นว่า
“เหม็นขี้ยาง”
เสียงฮากราวใหญ่ดังจากสมัครพรรคพวกของซอบา กาเส็มดึงเสื้อตรง

อกซ้ายขึ้น แล้วพูด
“เสื้อสกปรกตัวนี้ฉันใส่เพื่อสร้างห้องละหมาดที่สะอาด พ่อนายก็เป็นครู
จบจากในเมือง มหาลัยนายคงไม่สอนเรื่องจิตสาธารณะและหน้าที่พลเมือง”
ซอบาหน้าแดงก�่า สวนค�าพูดออกมาเสียงต�่า สั่นเครือเหมือนน�้าในแก้วที่
ถูกเขย่าว่า “จิตสาธารณะบ้าบอแกน่ะสิ แกหลอกใช้แรงชาวบ้าน หลอกพ่อฉัน สร้าง

ห้องละหมาดเอาหน้าคนเดียว แกมันผีหลังกลวงชัดๆ ” ซอบาเหมือนไก่ชนตาแตก
กาเส็มรู้ตัวว่าพลาดแล้วที่ต่อล้อต่อเถียงกับคนแบบนี้จึงหันหลังเดินจาก ซอบา
เลือดขึ้นหน้าเมื่อถูกหันหลังให้ดื้อๆ ชี้นิ้วตามหลังกาเส็มแล้วหันหน้าสู่พรรคพวก

ตะโกนว่า
“ดูๆ ไอ้บ้านนอกขี้กลากมันท�า ขี้ฉ้ออย่างมันอย่าหวังว่าจะได้ดี คอยดูข่าว
ในเฟซบุ้กก็แล้วกัน!..”

เรานอนฟังป๊ะอยู่นาน ผลัดกันหาวแล้วหาวอีก ป๊ะก็ไม่ยอมล้วงผีออกมาจาก

กระสอบสักที จนมะต้องร้องเตือนว่า ‘ป๊ะ ป๊ะ พรุ่งนี้เด็กๆ ต้องไปโรงเรียน’ ป๊ะเลย
บอกว่าจะปล่อยฉากผีออกมาแล้ว ทันใดนั้นเราก็พากันหายง่วง ผมดึงผ้าห่มขึ้น
คลุมหัว น้องชายดึงกลับ ผมดึงกลับอีกที น้องชายก็ดึงกลับอีกทีเหมือนกัน น้องชาย

พูดขึ้นว่าท�าไมวันนี้ผ้าห่มดูผืนเล็กกว่าเมื่อวาน พ่อหัวเราะ แล้วเริ่มต้นเล่าเรื่องตอน
ที่มีฉากผี…

๒
รถไฟไม่ได้พาเอาเฉพาะคนหนุ่มสาวกลับบ้านเกิด บางขบวนยังพา “ผี” เข้ามา

สู่หมู่บ้านอีกด้วย เล่าลือกันว่าไล่หลังซอบาสามสิบนาที รถไฟขาล่องขบวนหนึ่ง
จอดตรงชานชาลาหมายเลข ๒ เช่นเดียวกับรถไฟขบวนที่ ๑ หรือขบวนที่พาซอบา

185
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 185 21/3/2561 BE 10:00