Page 184 - kpi18630
P. 184
ด�าเนินการสร้างห้องละหมาดได้ในทันที กาเส็มยิ้มชื่น ต่อจากนี้ซอดิกีนลูกชายเขา
และเพื่อนร่วมชั้น ไม่ต้องหนีโรงเรียนไปละหมาดตอนหลังเที่ยงวันศุกร์ที่บาลายอีกแล้ว
พอแผ่นภาพความทรงจ�าของวันก่อนพลิกมาถึงตรงนี้ ซึ่งเรียกว่าวันวานไล่
ตามทันกับความเป็นปัจจุบัน กาเส็มก็นั่งยิ้มรื่นรมย์ให้กับฝูงมดที่ก�าลังช่วยกัน
ล�าเลียงเศษเนื้อปลา
หมู่บ้านของกาเส็มชื่อบ้านมายอ เป็นหมู่บ้านเล็กๆ บริเวณลาดเชิงเขา
ในอดีตที่นี่อุดมไปด้วยเรื่องเล่าลี้ลับ เช่น เรื่องแสงประหลาดบนภูเขา นางจระเข้ใหญ่
ฟาดหางในคลองฤดูน�้าแดง ผีกะ ผีชิน ผีหลังกลวง และผีต่างๆ ห่างไปทางทิศตะวันออก
ของหมู่บ้านราวสิบห้ากิโลเมตรเป็นสถานีรถไฟเก่าแก่ และสถานีรถไฟนี้เองที่น�าพา
คนหนุ่มสาวของหมู่บ้านจากไป และน�าพาบางคนกลับมา
‘ซอบา’ กลับสู่หมู่บ้านแล้วเช่นกัน โดยขบวนรถไฟกรุงเทพฯ-สุไหงโกลก
เช้าวันหนึ่ง
ซอบา ชายหนุ่มของหมู่บ้านวัยยี่สิบสอง อดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียนของกาเส็ม
ลูกชายคนเดียวของครูใหญ่ไผท เพิ่งเรียนจบจากกรุงเทพฯ แววตาของซอบาตอน
สบตากับแดดเช้าและผู้คนหลังกระโดดลงจากประตูรถไฟที่บ้านเกิด บอกแก่หมู่บ้าน
ว่า ความเป็นคนเมืองกลืนกินซอบาไปแล้วครึ่งหนึ่ง
ก็เหมือนกับหนุ่มสาวหลายคนของหมู่บ้าน ซอบาขึ้นไปเรียนต่อที่เมือง
หลวงหลังเรียนจบชั้นมัธยมจากปอเนาะประจ�าต�าบล ซอบากลับมาบ้านเที่ยวนี้
พร้อมด้วยสมัครพรรคพวกสี่ห้าคน เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนและเยี่ยมบ้านหลังเรียน
จบระดับปริญญาตรี เพื่อนๆ ของซอบาล้วนพูดจาด้วยภาษาที่แตกต่างจากชาวบ้าน
มายอ หน้าตาผิวพรรณดูสะอาด พากันเดินเฉิดฉายไปทั่วตั้งแต่วันแรกที่มาถึง เพื่อน
ที่มาด้วยกันเรียกชื่อซอบาว่า แจ๊คกี้ ไม่มีใครเรียกซอบาว่า ‘ซอบา’ ที่แปลว่า ‘ความ-
ปล่อยวาง’ เลยสักคน ซอบาหัวเราะเสียงดังท่ามกลางเพื่อนหนุ่มสาวจากกรุงเทพฯ
โดยเฉพาะตอนที่พวกเขาเห็นความงกเงิ่นของคนแก่ในหมู่บ้าน กาเส็มเฝ้ามองอดีต
เพื่อนร่วมชั้นเรียน กาเส็มก้มหน้ายิ้มกับต้นไม้ใบหญ้า เขาก็เคยผ่านการศึกษาจาก
เมืองใหญ่มาเหมือนกัน หลังจบปวส.สาขาเทคโนโลยีการเกษตรจากวิทยาลัยแห่ง
183
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 183 21/3/2561 BE 10:00
