Page 182 - kpi18630
P. 182
มองภาพเหล่านั้นอย่างรื่นรมย์ จากนั้นภาพอดีตก็เข้าแทรก แผ่นความทรงจ�าบางอย่าง
เริ่มจากรางเลือนและค่อยแจ่มชัดขึ้นตามล�าดับ
“ครูไผทบอกว่าซอดิกีนหนีโรงเรียนอีกแล้ว…” อาซีซะห์บอกกาเส็มก่อน
ปิดไฟนอนคืนหนึ่ง
“ลูกเราหนีโรงเรียนสามสี่ครั้งแล้ว คราวนี้เพราะอะไรอีก” กาเส็มถาม
“ก็เหมือนเดิม แกกับเพื่อนสี่ห้าคนหนีไปละหมาดวันศุกร์ที่บาลาย”
หมู่บ้านของกาเส็มเป็นหมู่บ้านเล็กๆ เชิงเขา ไม่มีมัสยิด มีแต่ ‘บาลาย’ ซึ่งคล้ายกับ
มัสยิด เพียงแต่สร้างขึ้นง่ายๆ เหมือนบ้านขนาดย่อมชั้นเดียว ไม่มีโต๊ะอิหม่ามและ
โต๊ะกอเต็บประจ�าศาสนสถานเหมือนกับมัสยิดทั่วไป
“ซอดิกีนไม่ใช่เด็กเกเร เขาเคร่งครัดในศาสนบัญญัติแต่ยังเด็กจึงเลือกใช้
วิธีการไม่ถูกไม่ควร หนีโรงเรียนเป็นการละเมิดกฎเกณฑ์ เราจะปล่อยไปแบบนี้
ไม่ได้อีกแล้ว อาเด๊ะคุยกับลูกให้เข้าใจเถอะแบบไม่ต้องใช้ไม้เรียว บังจะไปปรึกษา
กับครูใหญ่ไผท วันจันทร์น่าจะรู้เรื่อง” กาเส็มบอกกับอาซีซะห์ ก่อนลุกปิดไฟ ปล่อย
ให้ความเงียบยามค�่าคืนของหมู่บ้านเชิงเขาท�าหน้าที่แทนตน
“ครูเห็นด้วยกับแนวคิดกาเส็ม แต่โรงเรียนไม่มีงบ” ครูใหญ่ไผทถอนหายใจตอบ
หลังกาเส็มอธิบายจบ แดดสายยังไม่ทะลุม่านใบตะแบกลงมาสร้างความร้อนให้คน
ทั้งสอง ครูใหญ่ไผทได้ยินเสียงนกเขาชวากู่ขันอยู่ไกลๆ ส่วนกาเส็มได้ยินเสียงหัวใจ
ตัวเองเต้น ภาพสิ่งก่อสร้างทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าทาสีขาวสะอาดตาผุดพราย กาเส็มยิ้ม
อธิบายครูใหญ่ต่อ
“เรื่องงบประมาณโครงการสร้างห้องละหมาดในโรงเรียน ครูไม่ต้องกังวล
ครับ ขอเพียงทางโรงเรียนเห็นด้วย ชาวบ้านก็พร้อมจะร่วมแรงร่วมใจ ผมคุยกับ
ผู้ใหญ่บ้านและกรรมการหมู่บ้านคร่าวๆ แล้ว ถ้าทางโรงเรียนไม่ขัดข้อง กรรมการ
หมู่บ้านก็จะจัดประชาคมถามความเห็นส่วนรวม หาวิธีระดมทุนต่อไป คิดว่าน่าจะ
ใช้งบไม่เกินสี่หมื่น” เสียงนกเขาชวาหายไป ครูใหญ่ไผทได้ยินแต่เสียงกาเส็มอยู่ใกล้ๆ
“ครูรับปากตอนนี้ไม่ได้ ขอประชุมโรงเรียนก่อน…”
181
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 181 21/3/2561 BE 10:00
