Page 190 - kpi18630
P. 190
“เราจะได้เห็นดีกัน…” กาเส็มกัดฟัน มองก�าปั้นตัวเองแต่ก�าปั้นกลับกลาย
เป็นซอบาลอยหน้าลอยตา แล้วใบหน้าของซอบาก็กระจายกลายเป็นฝูงผีตัวต่อบิน
กระจายขึ้นฟ้า กาเส็มตัดสินใจก้าวสวบๆ ไปยังบ้านครูใหญ่ไผท น�้าร้อนคุคลั่งในอก
ของกาเส็มพร้อมทะลักจากพวยทุกเวลา
๓
บ้านครูใหญ่เงียบงัน ไร้เสียงเฮฮาของซอบาและพรรคพวก กาเส็มไปถึงหน้าบ้าน
ครูใหญ่ไผทด้วยใจพร้อมแตกหักกับซอบา แต่ครูใหญ่ไผทบอกว่าซอบาไปแล้ว
ซอบาอยู่ที่หมู่บ้านแห่งเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีหลายวันจนครบก�าหนดก็ต้องกลับไป
จัดแจงที่กรุงเทพฯ
“ห้องละหมาดจะได้มุงหลังคาเสียที…” ครูใหญ่ไผทกับซอบาคิดตรงกัน
บทผีจะไปก็ไปเสียง่ายๆ ไม่น่าเชื่อว่าผีตัวต่อที่เฝ้าห้องละหมาดที่ยังไม่มี
หลังคาจะจากไปอย่างง่ายดายเช่นนั้น วันที่ซอบากับพรรคพวกขึ้นรถไฟกลับ
เมืองหลวง เล่าลือกันว่าเกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นที่สถานีรถไฟคล้ายคลึงกับวันที่
ซอบาเดินทางมาถึง นั่นคือฝูงตัวต่อนับหมื่นบินออกจากหมู่บ้านมายอมาว่อนวน
เหนืออาคารไม้ของสถานี ขบวนรถไฟผีเข้าเทียบชานชาลาต่อท้ายขบวนที่ซอบาและ
เพื่อนจากกรุงเทพฯ เพิ่งขึ้น ฝูงตัวต่อบินผลุบเข้าขบวนรถไฟผีจนหมด ท้องฟ้าเหนือ
สถานีรถไฟก็สว่างขึ้น แล้วรถไฟทั้งสองขบวนก็แล่นออกจากสถานี จากเชื่องช้า
จนกระทั่งเร็วขึ้น ลับหายไปพร้อมกันในที่สุด
“ป๊ะ ป๊ะ พรุ่งนี้เด็กๆ ต้องไปโรงเรียน” มะเตือนป๊ะเป็นครั้งที่สอง ป๊ะบอกเรื่องก�าลัง
จะจบ น้องชายขอให้ป๊ะเล่าต่อแล้วค่อยนอน ผมบอกป๊ะด้วยประโยคเดียวกับ
น้องชาย ป๊ะมองหน้ามะ จากนั้นจึงรีบเล่าเรื่องผีตอนจบ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 189 21/3/2561 BE 10:00
