Page 281 - kpi16531
P. 281

2        นวัตกรรมการพัฒนารายได้
                ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น


                             การเงินแผ่นดินตามมาตรา 39 (2) ของพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วย
                             การตรวจเงินแผ่นดิน พ.ศ. 2542


                      เราสามารถสรุปปัญหาจากกฎหมายและการตีความข้อกฎหมายได้ 6 ประการคือ

                      1) ข้อจำกัดในการตราข้อบัญญัติจัดตั้งกิจการพาณิชย์ขององค์กรปกครอง

               ส่วนท้องถิ่น

                        ตามกฎหมายจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกประเภทกำหนดให้ท้องถิ่นต้องตรา
               ข้อบัญญัติเพื่อการจัดตั้งหรือดำเนินการพาณิชย์ตามที่กฎหมายกำหนด โดยฝ่ายบริหารขององค์กร

               ปกครองส่วนท้องถิ่นต้องเสนอข้อบัญญัติแก่สภาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพิจารณาและให้ความ
               เห็นชอบ ซึ่งกลไกนี้มีเป้าหมายเพื่อสร้างการตรวจสอบถ่วงดุลให้การดำเนินการพาณิชย์ขององค์กร

               ปกครองส่วนท้องถิ่นสามารถตรวจสอบโดยตัวแทนของประชาชน และเพื่อตรวจสอบความจำเป็นและ
               ความคุ้มค่าของการจัดตั้งหรือดำเนินการพาณิชย์ของท้องถิ่น

                        อย่างไรก็ตามขั้นตอนการตราข้อบัญญัติจัดตั้งกิจการพาณิชย์ขององค์กรปกครอง

               ส่วนท้องถิ่นยังถูกกำกับดูแลจากส่วนกลาง เช่น การจัดตั้งกิจการพาณิชย์ของเทศบาล
               และกรุงเทพมหานครต้องได้รับการเห็นชอบจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ตาม
               มาตรา 57 ตรี ของพระราชบัญญัติเทศบาลพ.ศ. 2496 และมาตรา 93 ตามพระราชบัญญัติระเบียบ
               บริหารราชการกรุงเทพมหานครพ.ศ. 2528 ทำให้ส่วนกลางมีหน้าที่ตรวจสอบความชอบด้วย

               กฎหมายและรัฐธรรมนูญของการจัดตั้งกิจการพาณิชย์ จึงทำให้การตราข้อบัญญัติจัดตั้งกิจการ
               พาณิชย์ของท้องถิ่นมิได้ดำเนินการอย่างเป็นอิสระโดยนิตินัยและพฤตินัย

                      2) ข้อจำกัดของประเภทบริการสาธารณะในการจัดทำกิจการพาณิชย์


                        การดำเนินกิจการพาณิชย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นยังมีข้อจำกัดในการเลือก
               ประเภทการดำเนินกิจการพาณิชย์ เนื่องจากมีข้อจำกัดจากกฎหมายจัดตั้งองค์กรปกครอง

               ส่วนท้องถิ่นและ พ.ร.บ.การกระจายอำนาจฯ พ.ศ. 2542 กำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
               สามารถจัดบริการสาธารณะตามอำนาจหน้าที่ที่กำหนดไว้ในกฎหมายเท่านั้น จึงทำให้ท้องถิ่น
               ไม่สามารถดำเนินกิจการพาณิชย์ที่อยู่นอกเหนืออำนาจหน้าที่ที่กฎหมายกำหนดและทำให้

               บริการสาธารณะบางประเภทที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นประสงค์หรือมีศักยภาพจะ
               ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนไม่สามารถทำได้ เช่น การไม่อนุญาต
               ให้เทศบาลตำบล สามารถพัฒนาที่อยู่อาศัยเพื่อแก้ไขปัญหาชุมชนแออัด เพราะพระราชบัญญัติ

               เทศบาล พ.ศ. 2496 อนุญาตเฉพาะเทศบาลนครและเทศบาลเมืองทั้งที่เทศบาลตำบลต้องเผชิญ
               ปัญหาความแออัดและความเป็นชุมชนเมือง  เป็นต้น
                                                     8
                        นอกจากนี้การนิยามให้กิจการพาณิชย์สามารถดำเนินบริการสาธารณะประเภท

               “สาธารณูปโภค” เช่น พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2494 ในมาตรา 57 ตรี กำหนดให้เทศบาล
               สามารถดำเนินกิจพาณิชย์ต้องมีวัตถุประสงค์เพื่อดำเนินกิจการค้าขายเกี่ยวกับ “สาธารณูปโภค” และ



                  8   ข้อมูลจากผู้เข้าร่วมการประชุมสัมมนากลุ่มย่อยเมื่อวันศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557
   276   277   278   279   280   281   282   283   284   285   286