Page 97 - kpi15695
P. 97
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
ราชการ ผู้ฟ้องคดีได้มีหนังสืออุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวต่อคณะกรรมการ
พนักงานส่วนตำบลจังหวัดกาฬสินธุ์ผู้ถูกฟ้องคดีในฐานะผู้มีอำนาจ
พิจารณาอุทธรณ์ในวันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๐ จึงเป็นการอุทธรณ์
ภายในระยะเวลาสามสิบวันนับแต่วันที่นายเฉลิมพลผู้ฟ้องคดีได้รับ
ทราบคำสั่งแล้ว และผู้ถูกฟ้องคดีมีหน้าที่ต้องพิจารณาอุทธรณ์ให้แล้ว
เสร็จภายในระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดตามข้อ ๑๑๓ วรรคสอง
ของประกาศคณะกรรมการพนักงานส่วนตำบลจังหวัดกาฬสินธุ์ เรื่อง
หลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการสอบสวนการลงโทษทางวินัย การให้ออก
จากราชการ การอุทธรณ์และการร้องทุกข์ แต่คณะกรรมการพนักงาน
ส่วนตำบลจังหวัดกาฬสินธุ์ผู้ถูกฟ้องคดีมิได้พิจารณาให้แล้วเสร็จภายใน
ระยะเวลาดังกล่าว และผู้ฟ้องคดีได้นำคดีมาฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่ง
ลงโทษไล่ออกในวันที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๑ จึงเป็นการนำคดีมาฟ้อง
เมื่อล่วงเลยระยะเวลาเก้าสิบวันนับแต่วันที่รู้เหตุแห่งการฟ้องคดีคือวันที่
๒๐ มกราคม ๒๕๕๑ อันเป็นกรณีต้องห้ามมิให้นำคดีมาฟ้องตามมาตรา
๔๙ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง
ศาลจึงมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณา นายเฉลิมพลผู้ฟ้องคดีได้ยื่น
อุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้น ศาลปกครองสูงสุดได้วินิจฉัยแล้วมีคำสั่งว่า
วันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๑ เป็นวันที่พ้นกำหนดหนึ่งร้อยห้าสิบวันนับแต่
วันที่ผู้ฟ้องคดีได้มีหนังสืออุทธรณ์และไม่ได้รับหนังสือชี้แจงจากคณะ
กรรมการพนักงานส่วนตำบลจังหวัดกาฬสินธุ์ ผู้ฟ้องคดีย่อมมีสิทธิ
นำคดีมาฟ้องคดีต่อศาลปกครองได้ภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่ดังกล่าว
อันเป็นวันที่ผู้ฟ้องคดีรู้หรือควรรู้ถึงเหตุแห่งการฟ้องคดีคือภายในวันที่
๑๙ เมษายน ๒๕๕๑ การที่ผู้ฟ้องคดีนำคดีมาฟ้องคดีต่อศาลปกครอง
เมื่อวันที่ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑ จึงเป็นการฟ้องคดีเมื่อพ้นระยะเวลา
การฟ้องคดีแล้ว จึงมีคำสั่งยืนตามคำสั่งของศาลปกครองชั้นต้นที่มีคำสั่ง
ไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณา
88
