Page 92 - kpi15695
P. 92
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
ศาลปกครองสูงสุดโดยที่ประชุมใหญ่ได้มีคำสั่งที่ ๓๔๗/๒๕๕๔ ว่า
มาตรา ๔๒ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธี
พิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ บัญญัติให้ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อน
หรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้
อันเนื่องจากการกระทำหรือการงดเว้นการกระทำของหน่วยงานทาง
ปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐและการแก้ไขหรือบรรเทาความเดือดร้อน
หรือความเสียหายนั้น ต้องมีคำบังคับตามที่กำหนดในมาตรา ๗๒ ผู้นั้น
มีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลปกครอง คดีนี้นายสมโภชผู้ฟ้องคดีฟ้องว่า คำสั่ง
เทศบาลเมืองพระพุทธบาทที่ ๕๐๔/๒๕๕๐ ที่นายกเทศมนตรีเมือง
พระพุทธบาทแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยอย่างร้ายแรงกับ
นายสมโภชผู้ฟ้องคดีเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายจึงขอให้ศาล
เพิกถอนคำสั่งนั้นเห็นว่า คำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัย
อย่างร้ายแรงเป็นขั้นตอนอันเป็นสาระสำคัญเพื่อแสวงหาข้อเท็จจริงตาม
ข้อกล่าวหา ซึ่งคณะกรรมการสอบสวนต้องแจ้งข้อกล่าวหาและสรุป
พยานหลักฐานให้นายสมโภชผู้ฟ้องคดีทราบ พร้อมทั้งรับฟังคำชี้แจง
ของนายสมโภชผู้ฟ้องคดี เมื่อคณะกรรมการสอบสวนดำเนินการเสร็จ
ต้องรายงานผลการสอบสวนและความเห็นต่อผู้บังคับบัญชาซึ่งกฎหมาย
กำหนดให้เป็นผู้มีอำนาจพิจารณาว่า นายสมโภชผู้ฟ้องคดีกระทำผิด
วินัยตามข้อกล่าวหาหรือไม่ ผู้ฟ้องคดีจึงยังไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้มีสิทธิ
ฟ้องคดีต่อศาลปกครองตามมาตรา ๔๒ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติ
จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ ที่ศาล
ปกครองชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องข้อหานี้ไว้พิจารณาและให้จำหน่าย
คดีออกจากสารบบความ ศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วย จึงมีคำสั่งยืน
ตามคำสั่งของศาลปกครองชั้นต้น คือ มีคำสั่งไม่รับคำฟ้องของ
นายสมโภชผู้ฟ้องคดีนั้นเอง
8
