Page 121 - kpi15695
P. 121
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งที่ ๖๘๔/๒๕๕๐ วินิจฉัยว่า ผู้ฟ้องคดีเป็น
ผู้ครอบครองอาคารที่พิพาทเมื่อมีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีรื้อถอนอาคารพิพาท
ในส่วนที่ดัดแปลงโดยไม่ได้รับอนุญาตออกทั้งหมด ผู้ฟ้องคดีจึงเป็นผู้ได้
รับความเดือดร้อนหรือเสียหายอันเนื่องมาจากคำสั่งทางปกครอง
ดังกล่าว จึงเป็นผู้มีสิทธิฟ้องคดีนี้ ส่วนเงื่อนไขในการฟ้องคดีเกี่ยวกับ
การปฏิบัติตามขั้นตอนหรือวิธีการสำหรับการแก้ไขความเดือดร้อนหรือ
เสียหายที่จะต้องดำเนินการก่อนฟ้องคดีนั้น มาตรา ๕๒ วรรคหนึ่ง
แห่งพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒ แก้ไขเพิ่มเติมโดย
พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๓๕ ได้บัญญัติไว้
แต่เพียงว่าผู้ขอรับใบอนุญาต ผู้ได้รับใบอนุญาต ผู้แจ้งตามมาตรา ๓๙
ทวิ และผู้ได้รับคำสั่งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติ
ดังกล่าวเท่านั้นที่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งได้ ดังนั้น ผู้ฟ้องคดีซึ่งมิใช่ผู้ได้
รับคำสั่งให้รื้อถอนอาคารพิพาท จึงไม่อาจอุทธรณ์คำสั่งได้ นอกจากนั้น
ผู้ฟ้องคดีมิใช่คู่กรณีในกระบวนการพิจารณาออกคำสั่งให้รื้อถอนอาคาร
พิพาท ผู้ฟ้องคดีจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวตามบทบัญญัติแห่ง
พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ เช่น
เดียวกัน กรณีจึงถือว่าไม่มีกฎหมายกำหนดขั้นตอนหรือวิธีการสำหรับ
การแก้ไขความเดือดร้อนหรือเสียหายที่ผู้ฟ้องคดีได้รับหรืออาจจะได้รับ
จากคำสั่งทางปกครองดังกล่าวไว้โดยเฉพาะ ผู้ฟ้องคดีจึงมีสิทธิฟ้องคดี
นี้ได้ทันทีที่รู้หรือควรรู้ถึงการที่ผู้อำนวยการเขตมีคำสั่งให้รื้อถอนอาคาร
และรู้ถึงการที่ผู้อำนวยการเขตจะใช้มาตรการบังคับให้เป็นไปตามคำสั่ง
ทางปกครองดังกล่าว
112
