Page 126 - kpi15695
P. 126
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
อื่นใดจนเป็นเหตุให้เสื่อมหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ และเทศบาล
เมืองอโยธยาได้ออกเทศบัญญัติเรื่อง การควบคุมการเลี้ยงสัตว์หรือ
ปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๔๓ โดยไม่ได้กำหนดให้สัตว์ประเภทไก่เป็นสัตว์
ที่ต้องควบคุมการเลี้ยงภายในเขตเทศบาลและเทศบัญญัติ เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๕
กำหนดให้การเลี้ยงไก่ที่มีจำนวนตั้งแต่ ๒๐ ตัวขึ้นไป จึงจะถือเป็น
กิจการที่อันตรายต่อสุขภาพที่ต้องขออนุญาต
เมื่อนายขจรเลี้ยงไก่เพียง ๓ ถึง ๔ ตัว และภายหลังเพิ่มเป็น ๖ ตัว
ในพื้นที่หมู่บ้านจัดสรรและก่อสร้างเล้าไก่ขนาดเล็กไว้ในที่ดินของตนเอง
จึงเป็นการเลี้ยงสัตว์ที่มิได้ทำให้เสียภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสม
กับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่น ซึ่งโดยสภาพการหากินตาม
ธรรมชาติของไก่อาจมีการถ่ายมูลหรือมีขนหลุดร่วงบ้าง เมื่อจำนวนไก่
และวิธีการเลี้ยงไม่เข้าเงื่อนไขเป็นกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตาม
เทศบัญญัติที่จะต้องการควบคุมจึงถือไม่ได้ว่าการเลี้ยงไก่ของนายขจร
ถึงขนาดเป็นเหตุรำคาญ อีกทั้งมูลไก่บริเวณหน้าบ้านของนายกิติพงษ์
มีเพียงเล็กน้อยจึงยังไม่ถึงขนาดเป็นสภาพข้อเท็จจริงที่ต้องบังคับตาม
พระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของ
บ้านเมือง พ.ศ. ๒๕๓๕ ส่วนเสียงไก่ขันโดยภาวะวิสัยวิญญูชนที่ได้ยิน
ย่อมเห็นว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เกิดขึ้นได้โดยไม่ถือเป็นเรื่องที่ทำให้
เกิดความเดือดร้อนหรือเป็นเหตุรำคาญและเป็นสภาวะความเป็นอยู่และ
การดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่นเสียงไก่ขันตามธรรมชาติก็ไม่
ทำให้เป็นเหตุรำคาญแต่อย่างใด
ดังนั้น การที่เทศบาลเมืองอโยธยาได้ตรวจสอบการกระทำดังกล่าว
ของนายขจรแล้ว เห็นว่า การกระทำของนายขจรไม่เป็นเหตุให้เกิด
อันตรายต่อสุขภาพหรือเดือดร้อนรำคาญตามข้อร้องเรียน จึงยังไม่ถือว่า
11
