Page 424 - kpiebook67020
P. 424
423
พุระก�า ต.ตะนาวศรี อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี และกลุ่มที่สามไปอยู่ที่หมู่บ้านบางกลอย
ที่เป็นกรณีอยู่ในปัจจุบัน (สดานุ สุขเกษม, 2562, น.28) เหตุการณ์ครั้งนี้ ต่อมาท�าให้
เกิดบุคคลส�าคัญที่พบเห็นในหน้าข่าว ได้แก่ ปู่คออี้ ผู้ฟ้องต่อการละเมิดของรัฐ
และขอให้ชาวกะเหรี่ยงกลับไปอยู่ในเขตอุทยานดังเดิม นายพอละจี รักจงเจริญ หรือ
บิลลี่ แกนน�าชาวกะเหรี่ยง ที่เป็นข่าวถูกท�าให้สูญหายและพบหลักฐานโครงกระดูก
ที่คาดว่าจะเป็นของนายบิลลี่ในภายหลัง แม้กระทั่ง นายทัศน์กมลเป็นผู้ประสานงาน
ของกลุ่มกะเหรี่ยงก็ถูกยิงตาย เพื่อไม่ให้เป็นพยานส�าคัญในคดีนี้ (ภัทรมน สุวพันธุ์
และสุธี ประศาสน์เศรษฐ, 2563, น.55-57)
กรณีดังกล่าวยืดเยื้อจนในที่สุดศาลปกครองสูงสุดตัดสินคดีในวันที่
12 มิถุนายน 2561 ว่าเจ้าหน้าที่อุทยานฯ ใช้อ�านาจเกินกว่าเหตุ เพราะมีการเผาท�าลาย
สิ่งปลูกสร้างและทรัพย์สิน ท�าให้ชาวบ้านต้องสูญเสียปัจจัยในการด�ารงชีวิต ดังนั้น
กรมอุทยานฯ ต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งสิ้น 300,987 บาท แต่จากการขอให้ชาวบ้าน
กลับไปอยู่ในพื้นที่อุทยานตามเดิมของปู่คออี้นั้น ศาลฯ ไม่อนุญาต เพราะพื้นที่
ดังกล่าวเป็นเขตอุทยานแห่งชาติไปแล้ว ท�าให้ชาวกะเหรี่ยงทั้งหมดต้องกลับมา
ใช้ชีวิตที่บ้านโป่งลึกและบางกลอยล่าง (วิศรุต สินพงศพร, 2564)
ชาวกะเหรี่ยงที่เดิมชีวิตผูกพันกับการเกษตรแบบไร่หมุนเวียนและพึ่งพิงป่า
แต่เมื่อต้องมาใช้ชีวิตในพื้นที่ที่รัฐจัดให้ก็ไม่เหมือนเดิมและบางครอบครัวไม่ได้รับจัดสรร
เมื่อไม่มีที่ดินท�ากินท�าให้ชาวบ้านต้องเปลี่ยนอาชีพไปรับจ้างทั่วไปซึ่งในช่วงแรกก็พอ
ที่จะประกอบอาชีพได้ จนกระทั่งมีวิกฤตโควิด-19 จึงไม่มีการจ้างงาน ท�าให้ไม่มีเงิน
ในการเลี้ยงชีพ พื้นที่ท�าการเกษตรเช่นเคยก็ไม่มีแล้ว ชาวกะเหรี่ยงจึงตัดสินใจ
พากันเข้าไปถางป่าเตรียมการเกษตรอีกครั้งในพื้นที่อุทยานแห่งชาติในปี พ.ศ.2564
(วิศรุต สินพงศพร, 2564; ธันยพร บัวทอง, 2564; สถาพร พงษ์พิพัฒน์วัฒนา,
2564)
