Page 421 - kpiebook67020
P. 421
420 การศึกษาการป้องกันวิกฤตสังคมในอนาคต
6.2 กรณีชาวกะเหรี่ยงบางกลอย จังหวัดกาญจนบุรี
ปัญหาความเหลื่อมล�้าในการเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจของชาวหมู่บ้านบางกลอย
เป็นชุมชนชาวกะเหรี่ยงที่ถือเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย
บนพื้นที่หมู่ที่ 1 ต�าบลห้วยแม่เพรียง อ�าเภอแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี (สดานุ
สุขเกษม, 2562, น.24; อินทรชัย พาณิชกุล, 2559; ธันยพร บัวทอง, 2564) เกี่ยวข้อง
กับนโยบายด้านอนุรักษ์ของรัฐกับวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของชนกะเหรี่ยงที่มีการใช้
ชีวิตอยู่กับป่าด้วยการท�าไร่หมุนเวียน เมื่อนโยบายของรัฐและความเป็นอยู่ดั้งเดิม
ของชนกลุ่มน้อยไม่เป็นไปในทางเดียวกัน และรัฐเลือกด�าเนินตามแนวนโยบายที่รัฐ
วางไว้โดยวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อยได้รับความส�าคัญรองลงมา
ส�าหรับพื้นที่บางกลอยดั้งเดิมของชาวกะเหรี่ยงมีสองพื้นที่ ได้แก่ บางกลอยบน
และใจแผ่นดิน ในส่วนพื้นที่บางกลอยบนไม่พบหลักฐานความเป็นมาที่เป็นเอกสาร
ชัดเจน เพราะเป็นชุมชนดั้งเดิมที่อาศัยอยู่ในป่าลึก ประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านจึงเป็น
การบอกเล่าเรื่องราวจากคนเฒ่าคนแก่ จนมีการอพยพลงมายังพื้นที่บางกลอยล่าง
หรือที่คนทั่วไปเรียกกันในปัจจุบันว่า “บางกลอย” อันเป็นพื้นที่ที่เรียกรวมบางกลอยบน
และบางกลอยล่าง บ้านบางกลอยบนเดิมทีเป็นหมู่ที่ 7 อยู่ในเขตต�าบลสองพี่น้อง
อ�าเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี ผู้ใหญ่บ้านคนแรกชื่อนายยอง เจริญสุข รับต�าแหน่ง
ตั้งแต่ปี 2514 (ประกาศเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานปี 2524) ผู้ใหญ่บ้าน
คนต่อมาชื่อนายนิรันดร์ พงษ์เทพ อยู่ในต�าแหน่งตั้งแต่ปี 2534 – 2551 แต่ต่อมา
วันที่ 16 พ.ค. 2536 พื้นที่บางกลอยบนถูกประกาศแยกออกมาอยู่ในเขตอ�าเภอ
แก่งกระจาน (สถาพร พงษ์พิพัฒน์วัฒนา, 2564)
ส่วนอีกพื้นที่หนึ่งที่เรียกว่าใจแผ่นดินนั้น เป็นพื้นที่ที่ชาวกะเหรี่ยงบางกลอย
อาศัยอยู่ ชาวกะเหรี่ยงเรียกใจแผ่นดินในพื้นที่ชื่อว่ากื้อจื้อลอโพล้คุ หรือใจแผ่นดิน
