Page 179 - kpiebook67003
P. 179
5.3.2 ก�รท์ำ�ให้แนำวปฏิิบััติสำ�หรับัคำ่่สัญญ�มีผล้บัังคำับัใช้
กำรสร้ำงแนวปฏิิบัติในกำรพิจำรณีำควำมโปร่งใส แนวปฏิิบัติ
ในกำรพิจำรณีำกำรได้เปรียบมำกเกินสมควร แนวปฏิิบัติในกำรพิจำรณีำ
ควำมสุจริต หรือแนวกำรปฏิิบัติในกำรพิจำรณีำพฤติกำรณี์ทั้งปวง
หำกปฏิิบัติตำมแนวทำงที่ได้เสนอในหัวข้อ 5.2 นั้น มีโอกำสที่จะประสบปัญหำ
ในทำงปฏิิบัติว่ำ “หน่วยงำนใด” จะเป็นผู้พัฒนำและจัดท�ำแนวปฏิิบัติ
ดังกล่ำวและที่ส�ำคัญหน่วยงำนนั้น “มีอ�ำนำจ” ในกำรออกแนวปฏิิบัติ
ซ่่งมีผลบังคับทำงกฎหมำยหรือไม่เพียงใด เช่น เมื่อออกแนวปฏิิบัติมำแล้ว
องค์กรตุลำกำรจะต้องปรับใช้แนวปฏิิบัตินั้นหรือไม่ ผู้ประกอบธุรกิจปฏิิบัติ
ตำมแนวปฏิิบัติมี “หน้ำที่” ต้องปฏิิบัติตำมแนวปฏิิบัตินั้นหรือไม่ ตลอดจน
ประเด็นที่ว่ำผู้บริโภคจะสำมำรถอ้ำงอิงแนวปฏิิบัตินั้นต่อผู้ประกอบธุรกิจ
ได้หรือไม่เพียงใด ด้วยเหตุนี้ กำรศ่กษำและวิจัยในอนำคตจะควรจะวิเครำะห์
และเสนอแนวทำงในกำรป้องกันและแก้ปัญหำข้ำงต้นโดยครอบคลุมถ่ง
ประเด็นตำมแผนภำพด้ำนล่ำงนี้
แนำวปฏิิบััติสำ�หรับัคำ่่สัญญ�
ศั�ล้
ผ่้ประกอับัธุรกิจ ผ่้บัริโภคำ
มีผล้บัังคำับัผ่กพันำหร้อัไม่เพีย่งใด
แนวทางการดำำาเนินการเพื่่�อลดำความไม่เสมอภาคในการทำาสัญญาระหว่างค่่สัญญาท่�เป็็นเอกชนดำ้วยกัน 169
