Page 180 - kpiebook67003
P. 180
บัท์สรุป
หำกพิจำรณีำจำกมุมมองของกฎหมำยเปรียบเทียบแล้ว
พระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 นั้น มีวัตถุประสงค์
และสำรัตถะที่สำมำรถเทียบเคียงได้กับ UCTA และ UTCD อย่ำงไรก็ตำม
ปัญหำในทำงปฏิิบัติในกำรปรับใช้กฎหมำยอำจเกิดควำมไม่ชัดเจนของ
ตัวบทกฎหมำยและแนวกำรปฏิิบัติของคู่สัญญำ ด้วยเหตุนี้ กำรพัฒนำ
“ตัวบทกฎหมำย” ให้มีควำมชัดเจนมำกยิ่งข่้นว่ำข้อตกลงที่มีลักษณีะเป็น
ข้อสัญญำไม่เป็นธรรม โดยให้ค�ำน่งถ่งควำมสมดุลในกำรรักษำเสรีภำพ
ในกำรท�ำสัญญำและลักษณีะกำรประกอบกิจกำรในปัจจุบัน (โดยเฉพำะ
อย่ำงยิ่งกำรท�ำธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์หรือกำรท�ำธุรกรรมออนไลน์)
ย่อมส่งผลดีต่อกำรปรับใช้กฎหมำย เช่น ตัวบทกฎหมำยเกี่ยวกับ “ข้อตกลง
ยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่เกิดจำกกำรผิดสัญญำ” ซ่่งมีลักษณีะ
ที่ไม่เป็นธรรม ในควำมเป็นจริง สัญญำระหว่ำงคู่สัญญำเอกชนอำจมี
กำรก�ำหนดข้อยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดของผู้ประกอบกำรได้
โดยปรำศจำกควำมไม่เป็นธรรมก็เป็นได้
ดังนั้น ตัวบทมำตรำ 4 ของพระรำชบัญญัติว่ำด้วยข้อสัญญำ
ที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 จ่งควรถูกพัฒนำโดยกำรเพิ่มเนื้อหำและ
รำยละเอียดของกำรยกเว้นหรือจ�ำกัดควำมรับผิดที่กลำยเป็นข้อสัญญำ
ไม่เป็นธรรม เช่น บทบัญญัติที่ห้ำมมิให้ผู้ประกอบธุรกิจยกเอำข้อสัญญำมำ
ยกเว้นหรือจ�ำกัด และยกเว้นที่ท�ำให้ผู้ประกอบธุรกิจสำมำรถยกเอำ
ข้อสัญญำมำยกเว้นหรือจ�ำกัดได้ โดยมีกำรก�ำหนดหลักเกณีฑ์์ เช่น
170 กฎหมายที่่�เก่�ยวกับการที่ำาสััญญาที่างแพ่่งที่่�อาจก่อให้เกิดความไม่เป็็นธรรมเน่�องจากความไม่เสัมอภาคของค่่สััญญา
