Page 81 - kpiebook66025
P. 81

81



                                                                 49
               ร่างหลักในการสร้างนโยบายและเป็นตัวแทนของภาคประชาชน  จนกระทั่งในปี 2004
               ที่อินโดนีเซียมีการเลือกตั้งประธานาธิบดีโดยตรงจากประชาชนเป็นครั้งแรก ผู้ที่ชนะ
               การเลือกตั้งเป็นอดีตนายทหารอย่างซูซิโล บัมบัง ยูโดโยโน หรือที่มักเรียกสั้น ๆ ว่า
               SBY จากพรรคประชาธิปไตย หรือ Democratic Party (Partai Demokrat : PD)

               เพราะซูซิโลเป็นนายทหารสายปฏิวัติจึงเหมาะสมที่สุดในการปฏิรูปการเมืองและ

               ลดบทบาทของกองทัพในการเมือง ด้วยเหตุนี้นายพลซูซิโล บัมบัง ยูโดโน จึงได้
               เสนอแนวคิดในการแก้ไขบทบาทของกองทัพ (dwifungsi) ในการประชุมกองทัพที่
               เมืองบันดุงในปี 1998 เพื่อให้สถานะของกองทัพมีความเป็นกลางและไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

               ทว่าแนวคิดดังกล่าวไม่ได้รับการยอมรับ แต่อย่างไรก็ตามถือว่าจุดเริ่มต้นในการลด

               บทบาทของกองทัพทางด้านการเมือง 50

                      ก่อนหน้าการปฏิรูปการเมืองในอินโดนีเซีย รัฐสภาของอินโดนีเซียถูกครอบง�า

               โดย 5 พรรคการเมืองใหญ่ คือ พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย (PDI), พรรคกอลคาร์
               (Golkar), พรรคการตื่นตัวแห่งชาติ (PKB), พรรคพัฒนาการ (PPP) และพรรคอาณัติ

               แห่งชาติ (PAN) แต่เมื่อมีการแบ่งกลุ่มทางการเมืองในรัฐสภา โดยมีการรวมสมาชิก
               จากพรรคการเมืองเล็ก ๆ อื่นเข้าร่วมกลุ่มด้วย จากเดิมก�าหนดขั้นต�่าสมาชิกในการ

                                                               51
               รวมกลุ่มอย่างน้อย 10 คน แต่ปัจจุบันเปลี่ยนเป็น 13 คน  โดยอนุญาตให้สมาชิก
               สภาผู้แทนราษฎรและสมาชิกสภาผู้แทนภูมิภาคสามารถรวมตัวเป็นกลุ่มการเมือง (fraksi)

               โดยมีทั้งหมด 9 กลุ่ม ซึ่งในปัจจุบันมี 17 พรรคการเมืองที่เข้าไปในรัฐสภา การรวมกลุ่ม
               ทางการเมืองท�าให้พรรคการเมืองที่มีจ�านวนสมาชิกในรัฐสภาน้อย สามารถใช้สิทธิใช้เสียง

               ลงมติในสภาได้ ไม่เป็นการผูกขาดหรือต้องเป็นไปตามมติของพรรคที่มีสมาชิก
               จ�านวนมากเท่านั้นที่สามารถครองเสียงส่วนใหญ่ในรัฐสภาได้ จากการเลือกตั้งในปี 2004



               49  Sanidjar Pebrihariati.R, “The Authority of People Consultative Assembly
               by Subsequent of the amendment of the 1945 constitution of the Republic of
               Indonesia,” Yustitsia, vol.6 No.3 (September – December 2017) pp. 681 - 693.

               50   พรรณชฎา ศิริวรรณบุศย์, อินโดนีเซีย : พรรคการเมืองและการเลือกตั้งจากอดีตสู่ปัจจุบัน
               (กรุงเทพ ฯ : พี เอส พริ้นติ้ง แอนด์ ดีไซน์, 2563), น. 69.

               51  Stephen Sherlock, Struggling to Change : The Indonesian Parliament in an Era of
               Reformasi (A report on the structure and operation of the Dewan Perwakilan Rakyat
               (DPR) Centre for democratic institutions (January 2003).
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86