Page 309 - kpiebook65072

308 บทบัญญัติทางกฎหมาย เพื่อการป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำาให้บุคคลสูญหาย

6.2.6.4 ในฐานะผู้กระท�าความผิดโดยงดเว้น

ประเภทที่สี่ ผู้บังคับบัญชาสามารถมีความรับผิดทางอาญาในฐานะ
ผู้ที่กระทำาความผิดโดยงดเว้นเนื่องจากตนมีหน้าที่ที่จะต้องป้องกันมิให้เกิด

การกระทำาความผิดขึ้น โดยรัฐที่ใช้แนวทางนี้ มีดังนี้

1. บราซิล กำาหนดให้การกระทำาของผู้บังคับบัญชาที่ล้มเหลว

ในการดำาเนินมาตรการต่าง ๆ เพื่อป้องกันหรือระงับไม่ให้มี
การกระทำาความผิด ปรับใช้กับการกระทำาความผิดในฐานะ

ผู้กระทำาความผิดโดย “งดเว้น” (Omission) โดยประมวล
610
กฎหมายอาญาบราซิล มาตรา 13 วรรคสอง วางหลักว่า การกระทำา
ความผิดโดยงดเว้นหมายถึงกรณีที่ผู้ที่งดเว้นควรและอยู่ภายใต้

ความสามารถที่จะกระทำาการใด ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิด
การกระทำาความผิดนั้นได้ เนื่องจากผู้นั้นมีหน้าที่ต้องกระทำา

(Duty to Act) ไม่ว่าหน้าที่นั้นจะเกิดขึ้นตามกฎหมาย รับเอาหน้าที่
นั้นไว้เอง หรือด้วยการกระทำาก่อนหน้าที่ทำาให้เกิดผลดังกล่าว
611

2. กัมพูชา กำาหนดให้การกระทำาของผู้บังคับบัญชาที่ล้มเหลวในการ
ดำาเนินมาตรการต่าง ๆ เพื่อป้องกันหรือระงับไม่ให้มีการกระทำา
ความผิด ปรับใช้กับการกระทำาความผิดในฐานะผู้กระทำาความผิด

610 Supra Note 470, Brazil Report, para. 58.
611 Supra Note 518, Brazil Criminal Code, Art. 13(2)
“The omission is criminally relevant when the issuer should and could act
to avoid the result. The duty to act rests with who: a) has an obligation of
care, protection or surveillance by law; b) otherwise assumed responsibility
for preventing the outcome; c) with its previous behavior, it created the risk
of the occurrence of the result.”

inside_ .indd 308 14/9/2565 11:15:09