Page 62 - kpiebook65071

61

(ก) นิยามของข้อมูลส่วนบุคคล

พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 ได้บัญญัติ

นิยามของ “ข้อมูลส่วนบุคคล” เอาไว้ว่า ข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลซึ่งทำาให้สามารถ
ระบุตัวบุคคลนั้นได้ ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม แต่ไม่รวมถึงข้อมูลของผู้ถึง

73
แก่กรรมโดยเฉพาะ นิยามของข้อมูลส่วนบุคคลตามพระราชบัญญัติคุ้มครอง
ข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 นั้น มีถ้อยคำาที่แตกต่างไปจากนิยามของคำาว่า
“ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล” ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ

พ.ศ. 2540 เนื่องจากพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540
ได้บัญญัตินิยามของข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล โดยเริ่มต้นนิยามจากตัวอย่าง

ของข้อมูลส่วนบุคคลเอาไว้ ในขณะที่พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล
พ.ศ. 2562 ให้บัญญัตินิยามโดยเริ่มต้นจากลักษณะของข้อมูลส่วนบุคคล
กล่าวคือ ข้อมูลใด ๆ ซึ่งสามารถระบุถึงตัวตนของบุคคลได้ อย่างไรก็ตาม

ทั้งข้อมูลส่วนบุคคลตามพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562
และข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ

พ.ศ. 2540 นั้นมีสารัตถะตรงกันเนื่องจากข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลรวมถึง
“สิ่งบอกลักษณะอื่นที่ทำาให้รู้ตัวผู้นั้นได้” อีกด้วย

ความแตกต่างของนิยามระหว่างข้อมูลส่วนบุคคลตาม
พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 และข้อมูลข่าวสาร
ส่วนบุคคลตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540

จะอยู่ในส่วนของข้อมูลของผู้ที่ถึงแก่กรรมแล้ว ข้อมูลส่วนบุคคล
ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลไม่รวมถึงข้อมูลของบุคคล

74
ที่ถึงแก่กรรมแล้ว ในขณะที่ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลตามพระราชบัญญัติ

73 Ibid, มาตรา 6.
74 สอดคล้องกับแนวทางของ GDPR ดังปรากฏตาม Recital 27 ของ GDPR ซึ่งบัญญัติ
ไว้อย่างชัดเจนว่า GDPR ไม่ใช้บังคับแก่ข้อมูลของบุคคลที่ถึงแก่กรรมแล้ว