Page 63 - kpiebook65071

62 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 นั้นรวมถึงข้อมูลของบุคคล

75
ผู้ถึงแก่กรรม ความแตกต่างดังกล่าวส่งผลให้เกิดประเด็นในการปฏิบัติ
หน้าที่ของผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลที่เก็บรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับบุคคล

ที่ถึงแก่กรรมแล้ว

กรณีที่หนึ่ง หากหน่วยงานของรัฐซึ่งเก็บรวบรวมข้อมูลบุคคล (เช่น
ข้อมูลเกี่ยวกับประวัติการรักษาพยาบาลก่อนถึงแก่กรรมและข้อมูลเกี่ยวกับ

ญาติของผู้ที่ถึงแก่กรรมแล้ว) ที่ถึงแก่กรรมแล้วได้รับคำาร้องจากบุคคลขอให้
เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลที่ถึงแก่กรรมแล้ว หากหน่วยงานของรัฐพิจารณาแล้ว

เห็นว่าการเปิดเผยข้อมูลของบุคคลที่ถึงแก่กรรมแล้วจะเป็นการล่วงลำ้า
ความเป็นส่วนตัวของผู้ถึงแก่กรรมมากเกินสมควร หน่วยงานของรัฐอาจใช้
อำานาจตามมาตรา 15 (5) ของพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ

พ.ศ. 2540 ปฏิเสธคำาขอการเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับผู้ถึงแก่กรรมได้ อย่างไรก็ตาม
เหตุปฏิเสธการเปิดเผยตามมาตรา 15 (5) ของพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสาร

ของราชการ พ.ศ. 2540 มิได้กำาหนดให้มีการลบ ทำาลาย หรือทำาให้รายงาน
การแพทย์และข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลแต่ประการใด

กรณีที่สอง หากเปลี่ยนข้อเท็จจริงเป็นว่าผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลนั้น

เป็นบุคคลเอกชน ผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลดังกล่าวย่อมไม่ตกอยู่ในบังคับ
ของมาตรา 15 (5) ของพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540

ที่จะปฏิเสธคำาขอเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลที่ถึงแก่กรรม และไม่ตกอยู่ใน
บังคับของพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 ในเรื่อง
การลบ ทำาลาย หรือทำาให้ข้อมูลกลายเป็นข้อมูลที่ระบุตัวตนของบุคคลมิได้

75 สอดคล้องกับแนวทางของพระราชบัญญัติว่าด้วยเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูลของ
สหราชอาณาจักร (Freedom of Information Act 2000) ซึ่งไม่ได้บัญญัติยกเว้นข้อมูล
ของผู้ถึงแก่กรรม โปรดดู ICO, ‘Information about the deceased : Freedom of
Information Act & Environmental Information Regulations’ (ICO, May 2013)
<https ://ico.org.uk/media/for-organisations/documents/1202/information-
about-the-deceased-foi-eir.pdf> accessed 13 November 2021, p. 3.