Page 36 - kpiebook65071

35

2.1 ฐานและเนื้อหาของสิทธิที่จะถูกลืม

สิทธิที่จะถูกลืมนั้น มีรากฐานทางประวัติศาสตร์สิทธิที่จะถูกลืม

ในกระบวนยุติธรรมทางอาญา กล่าวคือ สิทธิของบุคคลซึ่งถูกลงโทษในการคัดค้าน
การเผยแพร่ประวัติอาชญากรรมของตนหลังจากที่การลงโทษเสร็จสิ้นแล้ว
12
สิทธิที่จะถูกลืมมุ่งที่จะคุ้มครองความเป็นส่วนตัวของปัจเจกบุคคล โดยมีเนื้อหา
แห่งสิทธิที่หลากหลาย เช่น การขอให้มีการลบข้อมูลหรือการลืมไปจาก
ฐานข้อมูล ทั้งนี้ สิทธิที่จะถูกลืมนั้นมีวิวัฒนาการไปตามความก้าวหน้าของ

เทคโนโลยี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ข้อมูลเกี่ยวกับตัวปัจเจกบุคคลนั้นถูกเก็บ
รวบรวมและแสดงผลในฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์และเครือข่ายอินเทอร์เน็ต

2.1.1 สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว (Right to Privacy)

สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวในเชิงของข้อมูล (Informational

Privacy) เป็นการจำากัดการเข้าถึงบุคคลอื่นในการเข้าถึง เผยแพร่ และใช้ข้อมูล
เกี่ยวกับบุคคลอื่น ในมิติของความสัมพันธ์ระหว่างปัจเจกบุคคลกับรัฐนั้น
13
สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวมุ่งที่จะจำากัดขอบเขตของอำานาจรัฐในการเข้า
แทรกแซงความเป็นส่วนตัวของปัจเจกบุคคล นอกเหนือจากความเป็นส่วนตัว
14
ในเชิงของข้อมูลแล้ว ความเป็นส่วนตัวยังหมายรวมถึงการไม่ถูกบุคคลอื่นและ

รัฐแทรกแซงทางกายภาพและในทางทรัพย์สินอีกด้วย 15

12 Adian Forde, ‘Implication of the Right to Be Forgotten’ (2015) Tulane
Journal of Technology and Intellectual Property 18 83, p. 85.
13 Jed Rubemfeld, ‘The Right of Privacy’ (1989) Harvard Law Review 102
(4) 737, p. 740.
14 Ibid, p. 737.
15 Anita L. Allen, ‘Privacy-as-Data Control : Conceptual, Practical, and Moral
Limits of the Paradigm’ (2000) Connecticut Law Review 32 861, p. 866.