Page 39 - kpiebook65071

38 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

จากเจ้าหน้าที่รัฐสภาที่มีพฤติกรรมทุจริตตามกฎหมายว่าด้วยเสรีภาพ

20
ในข้อมูลข่าวสาร (Freedom of Information Act) เมื่อคำาขอถูกปฏิเสธ
นักข่าวจึงได้ฟ้องคดีต่อศาลโดยอาศัยฐานที่ว่าการปฏิเสธนั้นจำากัดสิทธิ
ในการเข้าถึงข้อมูลที่เข้าถึงได้โดยสาธารณะ

ศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกาวินิจฉัยว่า ข้อมูลที่ถูกร้องขอนั้น
แม้จะเคยเป็นข้อมูลสาธารณะอยู่ ณ เวลาหนึ่ง แต่เมื่อคำานึงถึงต้นทุน

ในการระบุถึงข้อมูล ตำาแหน่งที่เก็บ และการเข้าถึง ทำาให้เกิดความความคาดหวัง
21
อย่างสมเหตุสมผลในความเป็นส่วนตัว ข้อมูลเกี่ยวกับตัวพี่น้องทั้งสี่คน
นั้นไม่ได้เป็นข้อมูลสาธารณะเพียงเพราะครั้งหนึ่งเคยเป็นข้อมูลสาธารณะ

แต่ความคาดหวังอย่างสมเหตุสมผลในความเป็นส่วนตัวนั้นมีอยู่เนื่องจาก
ความยุ่งยากในการเข้าถึงข้อมูลนั้น 22

นอกเหนือจากข้อมูลส่วนบุคคลที่ถูกเก็บรวบรวมในกระบวน
ยุติธรรมแล้ว รัฐยังอาจเก็บรวบรวมข้อมูลส่วนบุคคลอันเกิดจากการเฝ้าระวัง
(Surveillance) เช่น การที่เจ้าหน้าที่รัฐสามารถถ่ายภาพคนขับรถซึ่งแสดง

ภาพใบหน้าของคนขับได้อย่างชัดเจน หรือการใช้โดรน (Drones) เพื่อประโยชน์
ในการตรวจตราและเฝ้าระวัง อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ยังมีปัญหาให้ต้อง
23
พิจารณาตามมาว่าความเป็นส่วนตัวในพื้นที่สาธารณะ (Privacy in Public) นั้น
ยังมีอยู่หรือไม่และเพียงใด 24

20 Christopher Kotfila, ‘This Message Will Self-Destruct : The Growing Role of
Obscurity and Self-Destructing Data in Digital Communication’ (2014) Bulletin
of the Association for Information Science and Technology 40 (2) 12, p. 13.
21 Ibid.
22 Ibid.
23 Woodrow Hartzog and Evan Selinger, ‘Surveillance as Loss of Obscurity’
(2015) Washington and Law Law Review 72 (3) 1343, pp. 1347-1348.
24 Ibid, p. 1349.