Page 37 - kpiebook65071
P. 37
36 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
แนวคิดที่เกี่ยวกับหลักสิทธิที่จะถูกลืมนั้น ยึดโยงอยู่กับสิทธิใน
ความเป็นอยู่ส่วนตัว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเป็นอยู่ส่วนตัวในเชิงข้อมูล)
ซึ่งถูกรับรองโดยปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration
of Human Rights : UDHR) ว่าบุคคลใดจะถูกแทรกแซงตามอำาเภอใจ
ในความเป็นส่วนตัว ครอบครัว ที่อยู่อาศัย การสื่อสาร หรือจะถูกลบหลู่
เกียรติยศและชื่อเสียงไม่ได้ ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองของกฎหมาย
16
ต่อการแทรกแซงสิทธิหรือการลบหลู่ดังกล่าวนั้น สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว
ของปัจเจกบุคคลนั้นอาจถูกแทรกแซงได้โดยการเข้าถึงข้อมูลส่วนบุคคลของตน
โดยบุคคลอื่น ซึ่งสามารถยกตัวอย่างได้เช่น การเข้าถึงประวัติอาชญากรรม
ข้อมูลส่วนบุคคลในฐานข้อมูลของรัฐ และข้อมูลในอดีตของปัจเจกบุคคล
ในสื่อสังคมออนไลน์
2.1.1.1 การกระท�าความผิดในอดีต
สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวของปัจเจกบุคคลนั้น อาจถูกแทรกแซง
ได้โดยการที่บุคคลอื่นสามารถเข้าถึงข้อมูลส่วนบุคคลของบุคคลอื่น เช่น
การที่สาธารณชนยังคงสามารถเข้าถึงประวัติอาชญากรรมของบุคคลหลังจาก
ที่ระยะเวลาหนึ่งได้ผ่านพ้นไป (โดยเฉพาะอย่างในกรณีที่การกระทำาความผิด
ได้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว เมื่อเวลาพ้นผ่านไปก็ไม่มีความจำาเป็นที่สาธารณชน
จะต้องเข้าถึงประวัติอาชญากรรมดังกล่าวอีก) อย่างไรก็ตาม ประเด็น
17
เรื่องการผ่านพ้นไปของเวลานั้นก่อให้เกิดปัญหาให้ต้องพิจารณาต่อไปว่า
16 Universal Declaration of Human Rights, Article 12.
17 Rolf H. Weber, ‘The Right to Be Forgotten More Than a Pandora’s
Box?’ (2011) Journal of Intellectual Property, Information Technology and
E-Commerce 2 (2) 120, p. 121.
