Page 193 - kpiebook65071

192 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

292
เพื่อวัตถุประสงค์ในการใช้เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น” นั้น
เป็นแนวทางการบัญญัติกฎหมายโดยอาศัยถ้อยคำาที่มีความยืดหยุ่น
เช่นเดียวกับการบัญญัติถึงเงื่อนไขในการลบหรือทำาลายข้อมูล กล่าวคือ
“เมื่อข้อมูลส่วนบุคคลหมดความจ�าเป็นในการเก็บรักษาไว้ตามวัตถุประสงค์

293
ในการเก็บ รวบรวม ใช้ หรือเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคล” การบัญญัติกฎหมาย
โดยอาศัยถ้อยคำาที่ยืดหยุ่นดังกล่าว ไม่ได้เป็นปัญหาเนื่องจากกระบวนการ

นิติบัญญัติ หากแต่เป็นกรณีที่กฎหมายจำาเป็นที่ต้องมีความยืดหยุ่นเพื่อตอบสนอง
ต่อพัฒนาการของสังคมและลักษณะการเข้าถึงข้อมูลอันมีลักษณะเป็นพลวัติ

อย่างไรก็ตาม ปัญหาการจำากัดสิทธิที่จะถูกลืมโดยอาศัยฐาน

ของเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นดังกล่าว ได้ถูกสะท้อนอย่างชัดเจน
ในข้อพิพาทซึ่งเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในสังคมในกรณีต่าง ๆ ซึ่งหน่วยงาน

ที่เกี่ยวข้องมีความจำาเป็นจะต้อง “ชั่งนำ้าหนัก” ระหว่างสิทธิในความเป็นส่วนตัว
และเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูลและการแสดงออก โดยสามารถสรุปได้
ดังต่อไปนี้

4.4.1.1 ประโยชน์ในการเข้าถึงข้อมูลอาจหมดลงได้

เมื่อเวลาพ้นผ่านไป

CJEU ในคดี Hurbain v. Belgium ได้แสดงให้เห็นว่าเสรีภาพ
ในการแสดงความเห็นของหนังสือพิมพ์ (Freedom of Expression of the

Newspaper) นั้น ส่งผลกระทบต่อสิทธิในความส่วนตัวของผู้ขับรถที่ก่อให้เกิด
อุบัติเหตุ ศาลได้สรุปว่าเวลานับจากวันเกิดอุบัติเหตุได้ผ่านมานานแล้ว
(Substantial Period had Elapsed) และผู้ก่อเหตุก็ไม่ได้เป็นบุคคลสาธารณะ

292 พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562, มาตรา 33 วรรคสอง.
293 Ibid, มาตรา 33 วรรคหนึ่ง (1).