Page 111 - kpiebook65071

110 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ตามมาตรา 17 วรรคหนึ่ง และบัญญัติข้อยกเว้นการปฏิเสธที่จะไม่ลบข้อมูล

เอาไว้ในมาตรา 17 วรรคสาม โดยระบุถึงการคุ้มครองเสรีภาพในการแสดง
ความคิดเห็นและการเข้าถึงข้อมูลซึ่งมีลักษณะเช่นเดียวกับมาตรา 33
วรรคหนึ่ง และวรรคสองของพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล

อย่างไรก็ตาม การบัญญัติรายละเอียดตามมาตรา 17 ของ GDPR นั้น
ยังไม่เพียงพอต่อการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่

ข้อมูลส่วนบุคคลนั้นถูกแสดงในระบบการสืบค้นข้อมูลออนไลน์จึงได้มีการ
ออก Guideline 5/2019 นอกจากนี้ การคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมนั้นยังเผชิญ
กับความท้าทายในทางปฏิบัติ เช่น การขอให้นำาข้อมูลออกจากโปรแกรมสืบค้น

ข้อมูลนั้นอาจมีผลเฉพาะต่อ “ผลลัพธ์” ในส่วนของ “ชื่อ” ที่ปรากฏจาก
การสืบค้นเท่านั้น การลบดังกล่าวไม่ส่งผลให้ต้องมีการลบลิงค์จากดัชนีแสดง

ผลการค้นหาของระบบสืบค้นทั้งหมด (คดี Google Spain v AEPD and
Mario Costeja González) ผู้ทรงสิทธิที่จะถูกลืมไม่อาจเรียกให้มีการลบ
ข้อมูลส่วนบุคคลในทะเบียนบริษัท (คดี Camera di Commercio di Lecce

v. Manni) และการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมอาจไม่ได้มีระดับการคุ้มครอง
เท่าเทียมกันในทุกประเทศ (คดี Google LLC v CNIL)

3.3 สหราชอาณาจักร

ในสหราชอาณาจักรมีการประกาศใช้ Data Protection Act 2018

(UK DPA 2018) UK DPA 2018 เป็นการปรับปรุงกฎหมายการคุ้มครอง
ข้อมูลส่วนบุคคลที่จัดทำาขึ้นใน ค.ศ. 1998 หรือ Data Protection Act 1998
ต่อมาเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2021 โดย UK DPA 2018 ได้ถูกแก้ไขเพิ่มเติม

อีกครั้ง โดยระเบียบภายใต้กฎหมายสหภาพยุโรป (การถอดถอน) ค.ศ. 2018
หรือ European Union (Withdrawal) Act 2018 เพื่อให้สอดคล้องกับสถานะ