Page 50 - kpiebook65062
P. 50

ส่วนทางทิศใต้ รัฐบาลริเริ่มตัดถนนกรุงเทพฯ – สมุทรปราการ มาแล้วตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๗๑
                      โดยเป็นถนนที่ตั้งต้นจากปลายถนนเพลินจิต เลียบแนวแม่น้ำเจ้าพระยาลงมาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้
                      ข้ามคลองพระโขนง คลองบางนา และคลองสำโรง จนมาถึงศาลากลางจังหวัดสมุทรปราการ

                      ถนนสายนี้กระทรวงมหาดไทยได้ให้กรมนคราทรดำเนินการสร้าง โดยขอความอนุเคราะห์ที่ดินจาก
                      เจ้าของที่ดินตามแนวถนนนั้น และใช้แรงงานคนที่ไม่เสียเงินรัชชูปการปักกรุยและพูนดินทำถนนเป็น

                                                                        ๔๕
                      ตอนๆ เริ่มตั้งแต่ด้านถนนเพลินจิตจนถึงคลองพระโขนงก่อน  ถนนสายนี้คือส่วนหนึ่งของถนนสุขุมวิท
                      ในปัจจุบัน ต่อมาในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๗๕ กระทรวงมหาดไทยจึงดำเนินการก่อสร้างถนนนั้นต่อ
                      ตั้งแต่คลองพระโขนงจนถึงศาลากลางเมืองสมุทรปราการ ๔๖


                            สำหรับทิศตะวันตกนั้น ใน พ.ศ. ๒๔๗๓ รัฐบาลมีโครงการสร้างถนน ๔ สาย ทางฝั่งธนบุรี
                      เพื่อรองรับการขยายตัวของการคมนาคมหลังการก่อสร้างสะพานพระพุทธยอดฟ้าแล้วเสร็จลงใน

                      พ.ศ. ๒๔๗๕ ตามความในหนังสือกราบบังคมทูลความเห็นของสมเด็จพระเจ้าพี่ยาเธอ เจ้าฟ้าฯ
                      กรมพระนครสวรรค์วรพินิต เสนาบดีกระทรวงมหาดไทย ว่า “จะต้องมีถนนหนทางและจัดวางแผนผัง
                      ฝั่งธนบุรี เพื่อสะดวกแก่จราจรของยวดยานพาหนะสืบไป” โดยนายชาลส์ โบดาร์ต (Charles Baudart)

                      นายช่างนคราทร ได้ออกแบบถนนดังกล่าว (คือถนนประชาธิปก ถนนสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี
                      ถนนสมเด็จเจ้าพระยา และถนนอิสรภาพในปัจจุบัน) พร้อมวงเวียนใหญ่ (rond point)

                      ที่รอยต่อถนนประชาธิปกกับถนนสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี รวมระยะทางทั้งสิ้น ๑๗,๒๐๐ เมตร  ๔๗
                      ต่อมาสมเด็จพระเจ้าพี่ยาเธอ เจ้าฟ้าฯ กรมพระนครสวรรค์วรพินิตยังมีพระดำริให้ตัดถนนซอยเพิ่มอีก
                      ๖ สาย รวมเป็นถนนใหม่ทางฝั่งธนบุรี ๑๐ สาย พร้อมสร้างท่าเรือสำหรับขนส่งสินค้าอีก ๒ แห่ง

                      ก่อสร้างแล้วเสร็จในช่วง พ.ศ. ๒๔๗๔ – ๒๔๗๕ ตามลำดับ

                            นอกจากถนนเหล่านี้แล้ว ในรัชกาลที่ ๗ ยังมีการตัดถนนใหม่ๆ ภายในพระนคร เพื่อเสริม

                      โครงข่ายการคมนาคมทางบกเดิมที่มีมาแล้วตั้งแต่รัชกาลที่ ๕ และรัชกาลที่ ๖ ให้สมบูรณ์ขึ้นตาม
                      ความต้องการของมหานครสมัยใหม่ ได้แก่ การตัดเจริญเมือง ถนนจารุเมือง ถนนจรัสเมือง และ
                      ถนนมหาพฤฒาราม (พ.ศ. ๒๔๗๐) ถนนวิสุทธิกษัตริย์ (พ.ศ. ๒๔๗๑)  เป็นต้น  นอกจากนี้ยังมีการ
                                                                                ๔๘
                      ปรับปรุงพื้นผิวถนนสายสำคัญ ๆ ในพระนครโดยการปรับแก้เป็นถนนโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก
                      ราดทับหน้าด้วยยางแอสฟัลต์ (asphalt) ได้แก่ ถนนราชดำเนินกลาง ถนนบริพัตร ถนนหลานหลวง

                      ถนนพาหุรัด ถนนพลับพลาไชย และถนนพาดสาย ใน พ.ศ. ๒๔๗๑ – ๒๔๗๒ อีกด้วย    ๔๙


 แผนที่ประเมิน
 การตัดถนน
 จังหวัดธนบุรี
 พ.ศ. ๒๔๗๓.

                                                                                                             9
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55