Page 214 - kpiebook65024
P. 214
213
ผู้พิทักษ์ระบอบ (judicialization of politics) ศาลยังมีบทบาทหน้าที่เป็นกลไกถ่วงดุล
อ�านาจ โดยมุ่งหมายไม่ปล่อยให้นักการเมืองเป็นผู้ตัดสินใจทางการเมืองแต่ฝ่ายเดียว
(เข็มทอง ต้นสกุลรุ่งเรือง, 2563) กล่าวคือ ตามที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
2550 ได้มีเจตนารมณ์ในการยกร่างเพื่อปรับปรุงระบบการควบคุมตรวจสอบการใช้
อ�านาจรัฐหรือการตรวจสอบการถ่วงดุลอ�านาจทางการเมืองเพื่อแก้ไขปัญหาที่เคย
เกิดขึ้นในระหว่างการบังคับใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2540 ที่ท�าให้เกิด
ปรากฏการณ์ที่มีพรรคการเมืองบางพรรคสามารถคุมเสียงข้างมากในสภาได้อย่างเด็ดขาด
ส่งผลกระทบต่อกลไกการถ่วงดุลอ�านาจระหว่างฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร เพื่อใช้
ในการควบคุมตรวจสอบการใช้อ�านาจของฝ่ายบริหารสูญเสียไป รวมทั้งมีการแทรกแซง
การใช้อ�านาจขององค์กรอิสระ ซึ่งแนวทางในการแก้ปัญหาดังกล่าว คือ การให้องค์กร
ตุลาการเข้ามามีบทบาทและมีอ�านาจหน้าที่ในลักษณะที่เกี่ยวข้องกับกิจการทางการเมือง
และการบริหารราชการแผ่นดินมากขึ้น เช่น ให้ผู้ด�ารงต�าแหน่งในองค์กรตุลาการเข้ามา
มีบทบาทในการสรรหาสมาชิกวุฒิสภา รวมถึงมีบทบาทในการสรรหาผู้ด�ารงต�าแหน่ง
ในองค์กรส�าคัญตามรัฐธรรมนูญหลากหลายองค์กรท�าให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ถึง
ความเหมาะสมถึงบทบาทและขอบเขตอ�านาจที่องค์กรตุลาการได้รับมอบหมายไว้
ตามกฎหมาย (กองบรรณาธิการ ส�านักกฎหมาย, 2556)
นอกจากนี้ ยังปรากฏว่ามีประเด็นเรื่องตุลาการภิวัตน์ที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์
อย่างแพร่หลาย โดยมีที่มาจากปัญหาค�าตัดสินของศาลในหลาย ๆ ครั้งที่มีนักวิชาการ
และประชาชนบางฝ่ายเห็นว่าเป็นค�าตัดสินของศาลที่แสดงให้เห็นถึงการใช้อ�านาจ
ตุลาการของศาลในลักษณะที่สุ่มเสี่ยงต่อการกระทบหลักการพื้นฐานที่ส�าคัญ คือ
หลักการแบ่งแยกอ�านาจ (เพลินตา ตันรังสรรค์, 2556) รวมไปถึงการแทรกแซงทาง
การเมืองด้วยอ�านาจตุลาการผ่านค�าพิพากษา ผ่านการตีความขยายขอบเขตของ
กฎหมายลายลักษณ์อักษรไปจนเกินกว่าปกติที่เข้าใจกัน (เข็มทอง ต้นสกุลรุ่งเรือง, 2563)
