Page 47 - kpiebook63023

47

อาจมีความแตกต่างไปจากการจัดการปกครองท้องถิ่นในเขตพื้นที่อื่น เนื่องจากว่ากรุงเทพมหานครมีฐานะเป็น

หน่วยการปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษที่มีกฎหมายเฉพาะเป็นของตนเอง ซึ่งภายใต้กฎหมายของกรุงเทพมหานคร
การบริหารงานและการจัดบริการสาธารณะต่างๆ จะอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของกรุงเทพมหานคร โดยไม่มี

โครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นในเขตของกรุงเทพมหานครมาร่วมรับผิดชอบการจัดบริการสาธารณะ
ดังนั้น เราจึงถือว่าในเขตกรุงเทพมหานคร การปกครองท้องถิ่นมีลักษณะเป็น “โครงสร้างแบบชั้นเดียว”

สำาหรับโครงสร้างการบริหารงานภายในของการปกครองท้องถิ่นของไทยในปัจจุบันนี้ เนื่องจากเรายังไม่มี

การจัดทำาเป็น “ประมวลกฎหมายท้องถิ่น” ดังนั้น โครงสร้างการบริหารงานภายใน รวมถึงอำานาจหน้าที่ของ
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจึงต้องเป็นไปตามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแต่ละฉบับ

อันประกอบไปด้วย พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496
พระราชบัญญัติสภาตำาบลและองค์การบริหารส่วนตำาบล พ.ศ. 2537 พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการ

กรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2528 และ พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2542 ทั้งนี้กฎหมาย
เหล่านั้นได้บัญญัติถึงโครงสร้างการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกรูปแบบไว้เหมือนกัน นั่นคือ

ให้ประกอบไปด้วยสภาท้องถิ่น และผู้บริหารท้องถิ่น โดยทั้งสภาท้องถิ่นและผู้บริหารท้องถิ่นมาจากการเลือกตั้ง
โดยตรงของประชาชน แต่ในส่วนของสภาท้องถิ่นนั้น จำานวนของสมาชิกสภาท้องถิ่นจะมีเงื่อนไขและการกำาหนด

จำานวนที่แตกต่างกันออกไป รวมทั้งกฎหมายยังได้บัญญัติให้อำานาจหน้าที่ของผู้บริหารขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นของไทยมีอยู่อย่างกว้างขวาง (ศุภสวัสดิ์ ชัชวาลย์, 2555, น. 57-64) ด้วยเหตุนี้เราจึงอาจสรุปได้ว่า

การบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของไทยในปัจจุบันเป็นลักษณะของ “นายกและสภาท้องถิ่น
(Mayor – Council Form)” แบบที่ “นายกมีความเข้มแข็ง (Strong Mayor)” นั่นเอง

สำาหรับในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับอำานาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
อันได้แก่ พระราชบัญญัติจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแต่ละรูปแบบ และพระราชบัญญัติกำาหนดแผน

และขั้นตอนการกระจายอำานาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 ได้บัญญัติถึงอำานาจหน้าที่

ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทยไว้ดังต่อไปนี้

อำานาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำาบล

พระราชบัญญัติสภาตำาบลและองค์การบริหารส่วนตำาบล พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติมจนถึง

ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2542 ได้บัญญัติถึงอำานาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำาบลไว้เป็น 3 ประการสำาคัญ ได้แก่

1. อบต. มีอำานาจหน้าที่ในการพัฒนาตำาบลทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และ วัฒนธรรม ตามมาตรา 66

2. หน้าที่ที่ อบต. ต้องทำาในเขตพื้นที่ อบต. ได้แก่
(1) จัดให้มีและบำารุงรักษาทางนำ้าและทางบก

(2) รักษาความสะอาดของถนน ทางนำ้า ทางเดิน และที่สาธารณะ รวมทั้งกำาจัดมูลฝอยและ

สิ่งปฏิกูล