Page 18 - 30423_Fulltext
P. 18
12
ก ากับดูแลและส่งเสริมกีฬาอาชีพ โดยพบว่ายังมีปัญหาเกี่ยวกับค านิยามค าว่า นักกีฬาอาชีพซึ่งไม่
สอดคล้องกับสภาพความเป็นจริงและก่อให้เกิดปัญหาในการบังคับใช้กฎหมาย ปัญหาองค์กรก ากับ
ดูแล ปัญหาสัญญาเกี่ยวกับกีฬาอาชีพ และปัญหากระบวนการระงับข้อพิพาทเกี่ยวกับกีฬาอาชีพ ที่ยัง
ขาดความเหมาะสมกับบริบทของการกีฬาส่วนแนวทางการพัฒนากฎหมายก ากับดูแลกีฬาอาชีพควรมี
การแก้ไขเพิ่มเติมบทนิยามนักกีฬาอาชีพ ให้หมายถึง ผู้รับค่าจ้างจากสมาคมกีฬาอาชีพหรือสโมสร
กีฬาอาชีพก าหนดมาตรฐานรูปแบบของสัญญาจ้างให้ชัดเจน มีองค์กรหรือหน่วยงานระงับข้อพิพาท
อันเกิดจากกีฬาอาชีพ และจัดตั้งสภากีฬาอาชีพให้เป็นผู้มีหน้าที่ก ากับและส่งเสริมกีฬาอาชีพมีฐานะ
เป็นนิติบุคคล อยู่ในก ากับของกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬานอกจากนี้ แนวทางการพัฒนา
กฎหมายส่งเสริมกีฬาอาชีพ สามารถท าได้โดยการแก้ไขเพิ่มเติมอ านาจหน้าที่กองทุนส่งเสริมกีฬา
อาชีพ เพิ่มบทบัญญัติเกี่ยวกับสวัสดิการนักกีฬาอาชีพและบุคลากรกีฬาอาชีพเพื่อจูงใจและพัฒนากีฬา
อาชีพ พร้อมทั้งแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายให้เอื้อต่อการสนับสนุนกีฬาอาชีพขององค์กรเอกชนและองค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นอีกด้วย
10
ในประเด็นกฎหมายการคุ้มครองนักกีฬาอาชีพของไทย มีผู้วิจัยเข้าไปศึกษาประเป็นดังกล่าว
แล้วพบว่าอาชีพ “นักกีฬา” ยังไม่เป็นที่รับรู้และยอมรับอย่างแพร่หลายถึงความเป็นอาชีพของกลุ่ม
บุคคลดังกล่าว ส่งผลให้นักกีฬาอาชีพขาดความชัดเจนทั้งในเรื่องสถานะ และสิทธิหน้าที่ตามกฎหมาย
โดยเฉพาะในกรณีที่มีการท าสัญญาจ้างท างานระหว่างผู้ประกอบธุรกิจด้านกีฬากับนักกีฬานั้น จะมี
ปัญหาเป็นอย่างมากว่าคู่สัญญามีนิติสัมพันธ์กันในรูปแบบใด สัญญาดังกล่าวเป็นสัญญาอะไรระหว่าง
สัญญาจ้างแรงงานและสัญญาจ้างท าของ อีกทั้งในวงการกีฬาอาชีพของประเทศไทยนั้น ยังไม่มีการ
ยอมรับอย่างชัดเจนว่านักกีฬาอาชีพเป็นผู้ประกอบอาชีพในลักษณะวิชาชีพที่ควรจะได้รับความ
คุ้มครองตามกฎหมายแรงงานแต่อย่างใด ดังนั้นจึงพบปัญหาทางกฎหมายส าคัญ 2 ประการคือ
ประการที่ 1 ปัญหาที่เกิดขึ้นเนื่องจากการไม่ยอมรับถึงนิติสัมพันธ์ตามสัญญาจ้างแรงงานของนักกีฬา
อาชีพและผู้ประกอบธุรกิจด้านกีฬาจากการศึกษาพบว่าปัญหานี้ส่วนมากจะเกิดขึ้นเนื่องจากการที่
นายจ้างหรือผู้ประกอบธุรกิจด้านกีฬาไม่รู้หรือไม่ต้องการที่จะมีภาระหน้าที่ตามกฎหมายแรงงาน อีก
ทั้งนักกีฬาหรือลูกจ้างก็ไม่มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสถานะที่แท้จริงและสิทธิหน้าที่ของตนตาม
กฎหมายแรงงาน จึงไม่ท าการเรียกร้องสิทธิที่ตนพึงได้รับตามกฎหมายแต่อย่างใด ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง
ค่าตอบแทนในการท างาน องค์กรที่คุ้มครองลูกจ้าง การได้รับความคุ้มครองเมื่อประสบอันตรายหรือ
บาดเจ็บตามกฎหมายประกันสังคมและกฎหมายเงินทดแทน การเลิกจ้างและการจ่ายค่าชดเชย
รวมถึงการเรียกร้องในกรณีที่เกิดการเลิกจ้างโดยไม่เป็นธรรม เป็นต้น ประการที่ 2 ปัญหาที่เกิดขึ้น
เนื่องจากกฎหมายของไทยในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นกฎหมายแรงงานหรือกฎหมายอื่นใด ไม่เหมาะสมที่
จะน ามาใช้ในการคุ้มครองลูกจ้างซึ่งเป็นนักกีฬาอาชีพจากการศึกษาสภาพทางข้อเท็จจริงในด้านการ
10 เบญจวรรณ ธรรมรัตน์, “การพัฒนากฎหมายก ากับดูแลและส่งเสริมกีฬาอาชีพ” (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี
บัณฑิต, สาขานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามค าแหง, 2559).
